بررسی اثرات دو روش آرام سازی بنسون و پیشرونده عضلانی بر شدت درد بیماران

امروزه، بیش از قبل نیاز به استفاده از درمان های مکمل مانند روش های آرام سازی، در برنامه درمانی و مراقبتی بیماران احساس می شود. اما تاکنون مطالعه ای با هدف مقایسه انواع تکنیک های آرام سازی به منظور شناسایی تکنیک ارجح در کاهش شدت درد بیماران انجام نشده است. هدف از این مطالعه، مرور مطالعات انجام شده در رابطه با دو تکنیک آرام سازی بنسون و پیشرونده عضلانی بر شدت درد بیماران می باشد.

مواد و روش ها:

این مقاله یک مطالعه مروری است که بر اساس مطالعات کتابخانه ای و جستجو در پایگاه های اینترنتی MEDLINE،PubMed ، SID و Magiran در سال های 2000 تا 2015 میلادی مبتنی بر هدف صورت گرفته است.

یافته ها:

با توجه به یافته های مطالعات مورد بررسی، به طور کلی علاوه بر تایید اثرات مثبت تکنیک های آرام سازی (بنسون و پیشرونده عضلانی) بر کاهش شدت درد، چنین به نظر می رسد که هر دو روش با مکانیسم های مشابهی بر کنترل و کاهش شدت درد بیماران مختلف مانند بیماران همودیالیزی، جراحی قلب، سزارین و آرتریت روماتوئید اثر مثبت و معنی داری دارند.

بحث و نتیجه گیری:

با توجه به اثرات مثبت این دو روش بر کاهش درد، استفاده از این دو تکنیک به منظور کاهش شدت درد بیماران توصیه می شود. اما از آنجایی که تاکنون مطالعه ای به بررسی و مقایسه این دو روش بر میزان کنترل و کاهش شدت درد بیماران نپرداخته است. لذا، ارجحیت یکی از این دو روش بر دیگری مشخص نیست و توصیه می شود جهت شناسایی روش کارآمد تر، مطالعاتی به طور خاص با این هدف صورت گیرد.