تحلیل آسیب پذیری شبکه معابر و سنجش گره های ترافیکی در شرایط وقوع زلزله با رویکرد مدیریت بحران (موردمطالعه: منطقه 21 تهران)

موضوع و هدف:

در این پژوهش به بررسی دو موضوع مهم مدیریت بحران و شبکه معابر در لایه راهبردی با شناخت معیارهای موردتاکید در برنامه ریزی شهری پرداخته شده است؛ این پژوهش با تدوین طرح های انتظامی - ترافیکی و درنظرگرفتن الزامات مقابله با بحران ها می تواند چارچوب مناسبی برای ایجاد سازگاری بین راهبردهای ترافیکی و اقدامات مربوط به کاهش اثرات بلایای طبیعی و انسان ساخت باشد. هدف این پژوهش، شبیه سازی گره های ترافیکی در برابر زلزله های احتمالی و ایمن سازی ترافیک در شبکه معابر در موقع حوادثی چون زلزله است.

این پژوهش از نوع کاربردی و روش آ ن، توصیفی - تحلیلی می باشد. داده های مورداستفاده از نوع اسنادی و میدانی بوده و برای جمع آوری و گردآوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای و اینترنت استفاده شده که اطلاعات مربوط به شاخص های پژوهش، از طریق پرسشنامه با اخذ نظرات کارشناسان متخصص و خبرگان شهرداری، مدیریت بحران و پلیس راهنمایی و رانندگی حاصل گردیده و با روش های مورداشاره در بحث یافته ها موردارزیابی و تحلیل قرار گرفته اند.
یافته ها: در مرحله تحلیل، ابتدا داده های کلیه شاخص ها به صورت توصیفی از طریق پرسشنامه به دست آمده و مقادیر استخراج شده بر اساس روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و Expert Choice با وزن دهی شاخص های مربوطه تحلیل شده و سپس با استفاده از نرم افزار GIS، نقشه ریزپهنه بندی آسیب پذیری نواحی منطقه 21 تهران با منطق Fuzzy ارائه می گردند.

نتایج پژوهش نشان می دهد در زلزله ای با شدت 7 مرکالی، بیشترین گره های ترافیکی به ترتیب در دامنه خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم و خیلی کم در ناحیه 3، ناحیه 2 و ناحیه 1 شهرداری قرار دارند. در پایان، نتیجه حاصل شد که در صورت وقوع زلزله با مقیاس 7 مرکالی، شهرک های چیتگر شمالی، استقلال، ویلاشهر و وردآورد دارای بیشترین گره های ترافیکی در دامنه بسیار بالا هستند که بیانگر آسیب پذیری بسیار زیاد با توجه به عوامل کالبدی و ترافیکی می باشد. درنتیجه شبکه معابر منطقه 21 تهران از منظر مدیریت بحران مستلزم برنامه راهبردی و راهکارهای سامان بخش و در اولویت اول برنامه ریزی می باشد.