تبیین نگرش به بزهکاری در نوجوانان براساس سبک های فرزند پروری

موضوع نوجوانان بزهکار، یکی از مسائل ناراحت کننده جوامع امروزی است و خانواده مهم ترین رکن بروز این بزهکاری را بر عهده دارد. از همین رو، پژوهش حاضر با هدف تبیین نگرش به بزهکاری در نوجوانان براساس سبک های فرزند پروری انجام شده است. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن شامل کلیه نوجوانان سنین 13 تا 18 سال شهر خرم آباد در سال 1396 است که تعداد 290 نفر به عنوان حجم نمونه به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های سبک های فرزند پروری بامریند و نگرش به بزهکاری فضلی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام و تی گروه های مستقل استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد در بین دختران و پسران، سبک های فرزند پروری مقتدرانه با نگرش مثبت به بزهکاری، رابطه منفی و با نگرش منفی به بزهکاری، رابطه مثبت دارد. از طرفی، بین سبک های فرزند پروری مستبدانه و سهل گیرانه با نگرش مثبت به بزهکاری، رابطه مثبت و با نگرش منفی به بزهکاری، رابطه منفی و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نیز نشان داد که در بین دختران و پسران، فقط سبک فرزندپروری مستبدانه قادر به پیش بینی نگرش مثبت به بزهکاری و در بین دختران، سبک فرزندپروری مقتدرانه قادر به پیش بینی نگرش منفی به بزهکاری بود. ولی در بین پسران، سبک های فرزند پروری مقتدرانه و مستبدانه هرکدام قادر به پیش بینی نگرش منفی به بزهکاری بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد نگرش مثبت به بزهکاری در بین پسران بیشتر از دختران و نگرش منفی در بین دختران بیشتر از پسران بود و با توجه به اهمیت سبک های فرزند پروری در پیش بینی نگرش به بزهکاری نوجوانان، ضروری به نظر می رسد مسئولان بهداشت روان نوجوانان و خانواده ها به این مسئله توجه ویژه ای داشته باشند.