بررسی تاثیر کنترل شیمیایی سوسک برگ خوار نارون، Xanthogaleruca luetla، به روش تزریق به تنه درخت

سوسک برگ خوار نارون، Mull Xanthogaleruca luetlaیکی از آفات مهم درختان نارون می باشد. برای ارزیابی دو روش کنترل شیمیایی (محلول پاشی و تزریق) بر روی درختان نارون مطالعه ای در منطقه 22 تهران در سال 1393 انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار و 13 تیمار طراحی گردید. تیمارهای آزمایش شامل تزریق ایمیداکلوپراید SC 35% (6، 12 و 18 گرم فرموله بر درخت)، اکسی دی متون متیل EC 25% (6 و 12 گرم فرموله بر درخت)، آزادیراختین EC 0.03% (6 و 12 گرم فرموله بر درخت)، هگزافلومورون EC10%  (6 و 12 گرم فرموله بر درخت)، فنوکسی کارب و لوفنورون (لوفوکس EC 10.5%) (6 و 12 گرم فرموله بر درخت) و شاهد (آب) و محلول پاشی با دیازینونEC60%  با غلظت 2 میلی لیتر در لیتر بود. نمونه برداری 14 نوبت تا اواخر فصل تابستان ادامه داشت. نتایج نشان داد که میانگین درصد کارایی تیمارهای تزریق ایمیداکلوپراید (83 درصد) و لوفوکس (91درصد) در غلظت بالا مشابه تیمار سمپاشی با دیازینون (25/84 درصد) بودند. همه آنها باهم در یک گروه قرارگرفتند و درصد کارایی تیمار های تزریق آزادیراختین (51 درصد)، هگزافلومورون (33 درصد) و اکسی دی متون متیل (23درصد) کمتر از آنها بودند. بررسی درصد خسارت در سطح برگ های نمونه برداری شده و رنگ ظاهری تاج درخت نشان داد که درختانی که با حشره کش های لوفوکس و ایمیداکلوپراید (25/3 درصد) کمترین درصد خسارت را دارند درحالیکه تیمار های شاهد (55 درصد) و آزادیراختین  (65 درصد) بیشترین درصد خسارت سوسک برگخوار نارون را دارند. بنابراین در قسمت های مرکزی شهرها و جاهایی که خطر آلودگی ناشی از سمپاشی بالا است و یا تاج درخت نسبتا بزرگ است می توان از حشره کش های ایمیداکلوپراید و لوفوکس به روش تزریق استفاده کرد.