وضع موجود و سیر تحول طب پزشکی در ایران با تاکید بر اخلاق پزشکی

اگرچه اخلاق پزشکی به عنوان شاخه ای از علوم، مبحثی نوپا به حساب می آید اما به شکل کلاسیک خود اولین بار حدود ربع قرن پیش مطرح شده است. از سویی پزشکی در میان مباحث علمی منحصر به فرد است چرا که مستقیما با جان آدمی مرتبط است. به همین دلیل اخلاق جزئی لاینفک از علم پزشکی تلقی می شود و توصیه های آن معیارهای عملکردی برای بخش درمان و موسسات تحقیقات پزشکی می باشد تاکید خاصی که در کشور ما بر ارزش های دینی و معنوی وجود دارد، زیربنای اقداماتی است که جهت حفظ مقام و ارزش انسان ها در نظر گرفته شده است. در حال حاضر نیز قوانین و بیانیه های متعددی جهت هدایت رفتارها و روش های حرفه ای پزشکی تدوین شده است. با توجه به این مهم، بررسی حاضر به منظور بیان سیر تحول پزشکی با تاکید بر اخلاق و جایگاه فعلی آن در ایران صورت گرفته است.

در این مقاله مروری از جستجو در منابع کتابخانه ای و پایگاه های اطلاعاتی علمی از قبیل Sid, iranmedex و موتور جستجوی Google scholar ،google استفاده شده است.

تاریخچه طب در ایران به حدود چهار قرن قبل از میلاد مسیح برمی گردد و از آنجایی که شواهد و آثار نشان می دهد از همان زمان پزشکان ایرانی توجه خاصی به اخلاق پزشکی داشته اند و گام های موثری در ارتقای اخلاق پزشکی برداشته اند. در حال حاضر نیز تلاش های زیادی صورت م یگیرد تا آن جایی که تشکیل مراکز مطالعاتی در زمینه اخلاق، وارد نمودن واحدهای درسی مرتبط با اخلاق و ارائه کدهای اخلاق از مهمترین اقدامات در زمینه رواج اخلاق بشمار می رود.

در کشور ما به رغم زمینه تاریخی غنی، اخلاق پزشکی جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است. ارتقای اخلاق پزشکی در کشور از پیشرفت علم پزشکی منفک نیست لذا مدیران، برنامه ریزان و مربیان آموزش پزشکی می توانند با برنامه های آموزشی و تدوین خط مشی ها در زمینه رعایت اخلاق، سبب ارتقای عملکرد حرفه ای پرسنل درمانی شوند.