تاثیر مداخله «کیفیت زندگی درمانی» بر بار روانی مراقبان خانوادگی معتادان
اعتیاد به عنوان یک بحران و یک اختلال مزمن طولانی مدت می تواند منجر به تحمیل بار روانی و کاهش کیفیت زندگی در مراقبان خانوادگی شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله کیفیت زندگی درمانی بر بار روانی مراقبان خانوادگی معتادان انجام یافته است.
این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است. جامعه پژوهش شامل کلیه مراقبان خانوادگی معتادان در حال ترک در بیمارستان روان پزشکی بهاران شهر زاهدان در سال 1397 بودند. حجم نمونه 80 نفر بود که به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. مراقبان گروه مداخله هشت جلسه مشاوره گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی درمانی را به صورت یک روز درمیان و براساس محتوای تعیین شده دریافت کردند. قبل از مداخله و 8 هفته پس از پایان مداخله، داده ها به وسیله پرسشنامه بار روانی Zarit جمع آوری و در نرم افزار SPSS نسخه 21 به کمک آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
قبل از مداخله بین دو گروه از نظر میانگین نمره بار روانی تفاوت معناداری وجود نداشت (25/0=p). اما پس از مداخله، میانگین نمره بار روانی در مراقبان خانوادگی گروه مداخله (92/12±10/40) به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل (58/13±80/46) بود (01/0p<).
مداخله کیفیت زندگی درمانی در این مطالعه تاثیر مثبت و معناداری بر کاهش بار روانی مراقبان خانوادگی معتادان داشت. بنابراین استفاده از این رویکرد مشاوره ای به موازات برنامه های ترک اعتیاد به منظور افزایش رفاه و سلامت روان شناختی مراقبان خانوادگی به ارایه دهندگان خدمات درمانی و مراقبتی توصیه می شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.