مطالعه تاثیر هوش معنوی بر اثربخشی گروهی (مورد مطالعه: سرپرستان هیات‎های زیارتی شهر مشهد)

آن هوشی را که متناسب با باورها، هنجارها و ارزش هایی که در فعالیت های روزمره بر عهده می گیریم و بر زندگی اجتماعی اثربخش است، هوش معنوی می نامند. اثربخشی یکی از مقولات مهم در زندگی فردی و اجتماعی و هوش معنوی از جمله عوامل موثر بر آن است. هدف از تحقیق حاضر مطالعه تاثیر هوش معنوی سرپرستان بر اثربخشی گروهی هیات‏های مذهبی زیارتی است. روش شناسی این تحقیق از نوع توصیفی و همبستگی بوده، ابزار تحقیق پرسشنامه استاندارد شده فریدمن و یاربراق (1985) در خصوص متغیر اثربخشی و پرسشنامه کینگ (2008) برای متغیر هوش معنوی بوده است، میزان آلفای سوالات اثربخشی و هوش معنوی هر کدام برابر با (83/0) بدست آمده است. جامعه مورد مطالعه سرپرستان هیات مذهبی شهر مشهد در ایام عزاداری محرم و صفر بوده که بر اساس جدول مورگان حجم نمونه برابر با 360 نفر مبتنی بر شیوه تصادفی ساده انتخاب شده اند. یافته ها براساس نرم افزار SPSS مبتنی بر آماره های توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که میانگین هوش معنوی سرپرستان (15/3) و میانگین اثربخشی گروهی در بین جامعه مورد مطالعه (23/3) بوده است. از بین مولفه های هوش معنوی به ترتیب تفکر انتقادی وجودی (456/0)، ایجاد معنای شخصی (526/0) و توسعه موقعیت هوشیاری (502/0) بر اثربخشی گروهی تاثیر معناداری داشته است در حالی که آگاهی متعالی بر اثر بخشی گروهی تاثیر معناداری نداشته است. نتایج رگرسیون نشان می دهد که از بین مولفه های هوش معنوی مولفه ایجاد معنا با (324/0) بیشترین تاثیر را بر اثربخشی گروهی دارد. در نهایت هوش معنوی با (36%) می تواند به تبیین