راهکارهای پیش گیری از بروز پنومونی ناشی از ونتیلاتور در بخش مراقبت های ویژه: یک مطالعه مروری

پنومونی ناشی از ونتیلاتور 80 تا 90 درصد موارد پنومونی بیمارستانی را در بخش های ICU شامل می شود. این نوع پنومونی 48 تا 72 ساعت پس از لوله گذاری داخل تراشه ایجاد می شود و در 27 تا 29 درصد بیماران دارای لوله تراشه، رخ می دهد و با افزایش طول مدت تهویه مکانیکی خطر بروز آن افزایش می یابد. در این مطالعه مروری که در سال 1397 انجام شد، از مقالات نمایه شده در پایگاه های اطلاعاتی گوگل اسکالر، ساینس دایرکت، سید، پروکوئست و اسکوپوس استفاده شد. مجموعه مقالات بررسی شده شامل 50 مقاله (از 10 کشور مختلف) بود که تحقیقات کیفی و کمی مربوط به 19 سال اخیر (از سال 1999 تاکنون) را به زبان های فارسی و انگلیسی دربر داشت. مواردی که به جای مقاله مروری، مفهوم مرور مقاله یا نقد مقاله را دربر داشت از مطالعه حذف شدند. در ضمن مقالاتی که روش کار آن ها نامشخص و متن کامل آن ها غیرقابل دسترس بود از مطالعه حذف شدند. پنومونی وابسته به ونتیلاتور شایع ترین عامل منجر به مرگ در بین عفونت های بیمارستانی است و در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان ها اصلی ترین عامل مرگ است. راهبرد های فیزیکی شامل اینتوباسیون به روش اروتراکئال، ساکشن بسته لوله تراشه، استفاده از همودیفایر و مرطوب کننده و نیز فیزیوتراپی قفسه سینه و همچنین استفاده از استراتژی های وضعیتی مانند استفاده از تخت های متحرک، موقعیت بالا بردن سر تخت به میزان 45 درجه، موقعیت خوابیده به شکم و استراتژی های دارویی شامل به کارگیری آنتی بیوتیک های پروفیلاکتیک موضعی و وریدی در کاهش میزان پنومونی ناشی از ونتیلاتور تاثیر قابل توجهی دارد.