رابطه کاهش درآمد، سلامت و خشنودی شغلی قبل از بازنشستگی با بهزیستی روان شناختی پس از آن با توجه به نقش تعدیلی وجود برنامه بازنشستگی، شغل در دوره گذار و انتظار بازنشستگی زودتر و دیرتر از انتظار

هدف این پژوهش، بررسی نقش تعدیلی سه متغیر برنامه بازنشستگی، مرحله بازنشستگی و زمان بازنشستگی در رابطه بین کاهش درآمد، سلامت و خشنودی قبل از بازنشستگی با بهزیستی روان شناختی پس از آن است. روش پژوهش توصیفی رابطه ای است. جامعه آماری پژوهش، تمام کارکنان در معرض بازنشستگی در مجموعه ای از سازمان های صنعتی شهر اصفهان بوده است. برای سنجش فرضیات نمونه ای 893 نفری به روش در دسترس از کارکنان سازمان های اصفهان انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش شامل مقیاس CES-D (رادلف، 1977) و سوالات مربوط به کاهش درآمد، سلامت، خشنودی شغلی قبل از بازنشستگی، همگی از پیمایش بازنشستگی و سلامت (HRS, 1992)، برنامه بازنشستگی و انتظار بازنشستگی وگلسنانگ (2014) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و تحلیل زیرگروه ها برای تحلیل تعدیلی استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطه بین خشنودی شغلی و بهزیستی قبل از بازنشستگی با بهزیستی روان شناختی بعد از بازنشستگی مثبت و رابطه بین فاصله مورد انتظار تا بازنشستگی، گزارش فرد از کاهش سلامت و گزارش پزشکی کاهش سلامت با بهزیستی روان شناختی پس از بازنشستگی منفی است (01/0>P).