اهمیت خودکارآمدی در پرستاران

یکی از عوامل موثر در موفقیت شغلی هر فرد، باور نسبت به توانایی و نقاط قوت خود است. اداره کردن موقعیت های در حال تغییر، مبهم، غیرقابل پیش بینی و تنش زا مستلزم داشتن مهارت های چندگانه است. در حرف هی پرستاری فقط توانایی انجام وظایف کافی نیست، بلکه داشتن توانایی ترکیب دانش و نگرش و تبدیل آن به مهارت ها، برای ارائه خدمات حرف های نیز مهم است. لذا، هدف از این مقاله معرفی ابعاد و برخی عوامل موثر بر ارتقاء حس خودکارآمدی در پرستاران می باشد.

این مقاله مروری بر پایه اطلاعات جمع آوری شده از جستجوی منظم منابع اینترنتی در پایگاه های،Science Direct Iran Medex ،Google Scholar ،SID ، در بین سالهای 2013 - 1999 و مراجعه به کتب مرجع معتبر کتابخانه ای، نگاشته و نتیجه گیری شده است.

خودکارآمدی از طرق گوناگونی مانند: افزایش انگیزش، تمرکز بر وظیفه، تلاش برای کاهش نگرانی و کاهش تفکر منفی محکوم به شکست، به عملکرد شغلی کمک می کند. عدم موفقیت در عملکرد لزوما ناشی از ضعف عملکرد نیست، اما خودکارآمدی کم افراد می تواند منجر به استفاده ناموثر از مهارت های فرا گرفته شده توسط فرد گردد. طبق نظر محققان خودکارآمدی بر پیشرفت حرف های پرستاران بالینی تاثیر دارد. از آنجایی که دامنه ی عملکرد و مهارت های مورد نیاز پرستاران وسیع است، از این رو بهتر است خودکارآمدی پرستاران در روش نظری و عملکرد بالینی به طور مجزا بررسی گردند.

ارتقاء خودکارآمدی فردی پرستاران در انجام اقدامات پرستاری، می تواند در رفتارهای بالینی و حرفه ای ایشان تغییر ایجاد نماید و نهایتا به بهبود مراقبت از بیمار که همان هدف اصلی حرفه ی پرستاری است، بیانجامد.