تبیین مدل ساختاری کیفیت زندگی دانشجویان بر اساس ترکیب بدنی، اضطراب اجتماعی اندام و سلامت روان

هدف از پژوهش، تبیین کیفیت زندگی بر اساس ترکیب بدنی، اضطراب اجتماعی اندام و سلامت روان در بین دانشجویان است. روش تحقیق در این پژوهش، همبستگی و از نوع مطالعات تحلیل مسیر بود. برای انجام پژوهش 240 نفر از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی که در سال 94-93 مشغول به تحصیل بودند، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه های کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1989)، سلامت روان (گلدبرگ و هیلر، 1979) و اضطراب اجتماعی اندام (هارت و همکاران، 1989) را تکمیل نمودند، برای ارزیابی ترکیب بدنی از اندازه گیری شاخص توده بدنی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS22 و نرم افزار AMOS22 استفاده گردید. نتایج تحلیل مسیر نشان داد بزرگ ترین ضریب مسیر مربوط به کیفیت زندگی از طریق اضطراب اجتماعی اندام (35/0-) بود و بعدازآن به ترتیب سلامت روان (23/0-) و ترکیب بدنی (20/0-) تاثیرگذار بودند. همچنین اثر غیرمستقیم ترکیب بدنی از طریق اضطراب اجتماعی اندام بر کیفیت زندگی دانشجویان دختر معنادار بود. علاوه بر این اثر غیرمستقیم اضطراب اجتماعی اندام با نقش واسطه ای سلامت روان بر کیفیت زندگی (09/0-) معنادار است. با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت ترکیب بدنی مناسب، سبب کاهش اضطراب اجتماعی اندام و باعث افزایش سلامت روان و درنتیجه بهبود کیفیت زندگی دانشجویان می شود.