بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگاری اولیه و فرسودگی شغلی در پرسنل دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی یزد

یکی از چالش برانگیزترین مفاهیم در حوزه شغلی/ سازمانی و پایه ی بسیاری از سیاست ها برای افزایش بهره وری و کارایی سازمان، افزایش رضایت شغلی و کاهش فرسودگی شغلی می باشد. با توجه به اینکه یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده فرسودگی شغلی صفات شخصیتی می باشد و طرحواره ها به عنوان صفات شخصیتی مطرح شده در روانشناسی تحولی شخصیت، نقش بسزایی را ایفا می کنند این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین طرحواره های ناسازگاری اولیه و فرسودگی شغلی انجام شده است.

این مطالعه به صورت توصیفی بر روی 220 نفر از پرسنل دانشکده بهداشت یزد انجام گردید. نمونه ها به روش تصادفی ساده انتخاب و داده ها با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و فرم کوتاه پرسشنامه طرح واره ناسازگاری یانگ جمع آوری گردید. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS20 و شاخص های گرایش مرکزی و جهت آزمون فرضیات از ضریب همبستگی Person استفاده شد.

 نتایج این مطالعه نشان داد که بین اکثر طرحواره های ناسازگار اولیه و دو خرده مقیاس فرسودگی شغلی (خستگی عاطفی و مسخ شخصیت) رابطه منفی ولی معنی دار وجود دارد بنابراین با افزایش نمره طرحواره ها، خستگی عاطفی و مسخ شخصیت افزایش پیدا می کنند. همچنین نتایج مطالعه نشان می دهد که بین نمره طرح واره رها شدگی/ بی ثباتی و عملکرد فردی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت (206/0r=، 038/0=P-value).

با توجه به نتایج مطالعه می توان گفت که بعضی از حوزه های طرحواره های ناسازگار اولیه باعث بروز تنش در پرسنل دانشکده و تکرار این تنش ها باعث بروز فرسودگی شغلی می گردد. بنابراین شناخت این حوزه ها و برنامه ریزی جهت پیشگیری و کنترل آن ها در جهت ارتقای بهره وری سازمانی یکی از مسائل کاربردی در حوزه پژوهش های شغلی و صنعتی است.