نقش میانجیگری خودکارآمدی در رابطه میان ادراک رفتار والدین و تاب آوری در دانش آموزان پایه های چهارم تا ششم دبستان شهر اصفهان

جنبه های درونی مانند خودکارآمدی و عزت نفس و جنبه های بیرونی مانند کیفیت تعاملات والدین در سنین کودکی، از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر شکل گیری تاب آوری هستند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجیگری خودکارآمدی در رابطه میان ادراک رفتار والدین و تاب آوری، در کودکان پایه های چهارم تا ششم دبستان در شهر اصفهان بود. طرح پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، همه دانش آموزان پایه های چهارم تا ششم دبستان شهر اصفهان در سال 1394 بود. 150 نفر به روش   نمونه گیری خوشه ای برای نمونه پژوهش انتخاب شدند و به پرسشنامه های ادراک والدین (POPS)، پرسشنامه خودکارآمدی کودکان (SEQ-C) و مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون (CDRS)، پاسخ دادند. داده ها با برنامه آماری SPSS نسخه 21 و آزمون تحلیل میانجی، مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد خودکارآمدی در رابطه میان ادراک رفتار والدین و تاب آوری، دارای نقش میانجی است. با توجه به نتایج پژوهش می توان استنباط کرد که بهبود ادراک رفتار والدین بر خودکارآمدی و در نتیجه بر افزایش تاب آوری در کودکان تاثیرگذار خواهد بود. درواقع سطوح بالاتر تاب آوری منعکس کننده ادراک فرد از توانمندی های خود برای مقابله با شرایط دشوار است. ازآنجاکه نگرش کودکان نسبت به خود، تا حد زیادی تحت تاثیر ادراک آنان از تعامل با والدین است، می توان گفت این احساس خودکارآمدی، تحت تاثیر ادراک کودک از رابطه با والدین شکل می گیرد.