بررسی روابط میان ابعاد رشد پس از آسیب و علائم استرس پس از آسیب در بیماران مبتلا به سرطان سینه، روده و خون

مواجهه با بیماری های تهدید کننده زندگی مانند سرطان می تواند همزمان با پیامدهای منفی، نتایج مثبتی نیز به همراه داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی منحنی خطی و نوع ارتباط میان ابعاد رشد پس از آسیب و علائم استرس پس از آسیب در بیماران مبتلا به سرطان می باشد.

روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. نمونه شامل 200 بیمار از میان مبتلایان به سرطان خون، سینه و کولون بودند که در سال 97 در شهر سنندج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها، پرسشنامه های رشد پس از آسیب و چک لیست PTSD غیرنظامیان را تکمیل کردند. داده های پژوهش توسط شاخص های آمار توصیفی، تحلیل همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون خطی و غیرخطی با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شدند.

 نتایج پژوهش حاکی از ارتباط غیرخطی معنادار میان برخی از ابعاد رشد پس از آسیب و علائم استرس پس از آسیب بود. بین ابعاد ارتباط با دیگران و نیرومندی شخصی و علائم استرس پس از آسیب کل، رابطه غیر خطی معنادار در سطح 05/0 بود. علائم استرس پس از آسیب در مدل غیرخطی برای ابعاد علائق جدید، تغییرات معنوی و قدردان زندگی شدن، پیش بین معناداری نبود. همچنین از میان مولفه های علائم استرس پس از آسیب، تغییرات منفی در شناخت و خلق و برانگیختگی، با برخی ابعاد رشد پس از آسیب رابطه غیرخطی معنادار داشتند.

این نتایج نشان می دهد که سطوح متوسطی از تجربه علائم استرس پس از آسیب، می تواند در بعضی ابعاد،  پیش بینی کننده ارتقای رشد در افراد باشد.