بررسی تاثیر قطع مصرف درون بطنی مغزی مرفین بر رفتار اضطراب در رت های نر پرورش یافته در شرایط انزوای اجتماعی

تجویز داروهای مخدر روی بروز فرایندهای اضطرابی اثرات متناقضی دارند، ولی تاثیر حاد و مزمن آن روی تفاوت رفتاری در فرایند وابستگی و ترک در شرایط انزوای اجتماعی کاملا آشکار نیست. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر قطع حاد و مزمن درون بطنی مغزی مرفین سولفات بر رفتار ترس و اضطراب در رت های نر پرورش یافته در شرایط انزوای اجتماعی می پردازد. 

 در این مطالعه تجربی از 32 سر موش صحرایی نر ویستار 21روزه گرفته شده از شیر استفاده شد که به دو گروه دریافت کننده سالین (کنترل) و مرفین تقسیم شدند، سپس این گروه ها به دو زیرگروه حاد و مزمن تقسیم شدند که در شرایط انزوای اجتماعی پرورش یافتند. موش های مصرف حاد، روزانه 10 میکروگرم بر کیلوگرم محلول سولفات مرفین را به صورت درون بطنی مغزی به مدت 10 روز دریافت کردند و در موش های مزمن دوره تزریق 60روزه بود. موش ها پس از پایان دوره وابستگی با قطع مصرف به مدت پنج روز ترک داده شدند و میزان اضطراب آن ها توسط پلاس ماز اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نسخه 16 نرم افزار آماری SPSS، آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند.

 نتایج این بررسی نشان می دهد درصد، زمان و تعداد ورود به بازوی باز در موش های پرورش یافته در شرایط انزوای اجتماعی در زمان وابستگی و پنج روز پس از ترک، در گروه های حاد و مزمن به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است (P<0/001) و میزان اضطراب افزایش یافته است. همچنین یافته ها نشان می دهد به طور کلی میزان بروز اضطراب در گروه های مصرف مزمن نسبت به گروه های مصرف حاد پس از ترک بیشتر بوده است.

 یافته های این پژوهش نشان می دهد قطع مصرف مرفین در شرایط انزوای اجتماعی می تواند موجب افزایش بروز رفتار اضطرابی در موش های صحرایی شود. بنابراین حالات عاطفی منفی همراه با ترک حاد و مزمن مرفین به رفتارهای شبه اضطرابی منجر می شود.