مقایسه تاثیر بلیچینگ با کارباماید پراکساید 15% و کارباماید پراکساید 20% بر روی سلامت پریودنتال

بلیچنگ دندان به عنوان درمان زیبایی برای دندانهای تغییر رنگ یافته شناخته شده است. با این حال، ممکن است به بافت های پریودنتال آسیب برساند. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر بلیچینگ دندانی بین کارباماید پراکساید 15% و 20% بر سلامت پریودنتال بود.

این کارآزمایی بالینی در 45 داوطلب سالم 40-20 ساله، نیازمند به بلیچینگ دندان، انجام شد. افراد بر اساس عوامل درمانی شامل کارباماید پراکساید 15% (CP15)، کارباماید پراکساید 20% (CP20) و پلاسبو (P) به سه گروه 15 تایی تقسیم شدند. پس از تجویز عامل ها به مدت هشت ساعت برای شش شب، شاخص پلاک (PI)، شاخص لثه (GI) و خونریزی ناشی از پروبینگ (BOP) در چهار نقطه زمانی (ابتدا، روزهای 7، 9 و 21 پس از بلیچینگ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها توسط SPSS 18 با استفاده از ANOVA و آزمونهای T جفتی، مجذور کای و فریدمن تجزیه و تحلیل شدند(05/0>P).

از نظر PI، GI یا BOP، اختلاف معنی داری بین سه گروه در هر نقطه زمانی وجود نداشت(05/0< P). طی دوره مطالعه، PI، GI یا BOP تغییرات اندک و عموما غیر قابل توجهی را نشان دادند.

طبق این یافته ها، بلیچینگ با کارباماید پراکساید 15% و 20% اثرات نامطلوبی بر سلامت پریودنتال ندارد.