استرس درک شده و عوامل مرتبط با آن در سالمندان مبتلا به بی اختیاری ادراری

بی اختیاری ادراری، یکی از شایع ترین مشکلات جسمی دوران سالمندی است که کیفیت زندگی و سلامت روان سالمندان را تحت تاثیر قرار می دهد و موجب استرس و فشارهای روحی روانی می گردد. میزان استرس بالا می تواند در به کارگیری مهارت های مقابله ای، خودکارآمدی و خودمراقبتی فرد بیمار و هم چنین فعالیت های روزمره زندگی نقش مهمی ایفا کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین استرس درک شده و عوامل مرتبط با آن در سالمندان مبتلا به بی اختیاری ادراری در سال 1396 انجام شد.

این مطالعه یک پژوهش مقطعی از نوع همبستگی علی است که 125 سالمند 60 تا 74 سال مبتلا به بی اختیاری ادراری که در سال 1396 به مرکز آموزشی درمانی هاشمی نژاد تهران مراجعه کرده بودند، در آن شرکت داشتند. نمونه گیری به روش در دسترس انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم کوتاه شده ی آزمون شناختی (AMT)، فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه استرس درک شده Cohen با روایی و پایایی قابل قبول بود که داده ها طی سه ماه به صورت مصاحبه حضوری (هر یک در مدت زمان حدود 15 الی20 دقیقه) تکمیل شدند. داده ها با ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و آزمون شفه در نرم افزار SPSS  نسخه 16 در سطح معنی داری (05/0P<) تحلیل شدند.

 نتایج نشان داد که میانگین سنی سالمندان شرکت کننده در این مطالعه 66/2 ± 92/63 بود که 6/53 درصد زن و 4/46 درصد مرد بودند. در توصیف نمونه های پژوهش، نزدیک به نیمی از سالمندان مورد مطالعه (2/43%) دارای استرس درک شده بالایی بودند. بین متغیر استرس درک شده با سن، تحصیلات، وضعیت تاهل، وضعیت اقتصادی و مدت ابتلا به بی اختیاری ادراری ارتباط معنی دار وجود داشت (05/0>P).

با توجه به این که استرس درک شده می تواند فعالیت های روزانه زندگی سالمند را تحت الشعاع قرار دهد، برنامه ریزی در راستای تدوین مداخلات مراقبتی پرستاری سالمندی جامعه نگر و انجام راهکارهای آموزشی- مشاوره ای به منظور کنترل و مدیریت استرس و نیز ارائه مراقبت های فرجه ای و حمایت های خانوادگی و اجتماعی در جهت افزایش ظرفیت های عملکردی در سالمندان مبتلا به بی اختیاری ادراری توصیه می گردد.