زیست پالایی خاک های آلوده به گازوئیل در بیوراکتور حاوی لجن فعال خام و ورمی کمپوست

امروزه آلودگی خاک به مواد نفتی (Total petroleum hydrocarbons) (TPH) از مشکلات عمده ای است که محیط زیست انسان و سایر موجودات زنده را با خطر جدی مواجه نموده است. یکی از بهترین و قابل اعتماد ترین روش های زیست پالایی، استفاده از کرم های خاکی است که به روش کرم پالایی مشهور است. هدف از این مطالعه تعیین قابلیت زیست پالایی خاک آلوده به گازوئیل در بیوراکتورهای حاوی کرم خاکی ایزنیا فتیدا با مخلوط کمپوست و لجن فعال خام می باشد.

در این مطالعه تجربی به منظور تعیین کارایی زیست پالایی در حذف گازوییل، از خاک آلوده، کمپوست گاوی و لجن فاضلاب شهری با نسبت های وزنی 1: 35/0: 25/0 استفاده شد. فرآیند زیست پالایی در 6 راکتور با غلظت های مختلف گازوئیل (10 و 30 گرم بر کیلوگرم خاک)، تعداد کرم های خاکی ایزنیافتیدا (10 و 20 عدد) در دمای محیط به مدت 90 روز انجام شد. علاوه بر این، از دو راکتور بدون اضافه کردن کرم خاکی به منظور مقایسه عملکرد زیست پالایی گازوئیل با استفاده از کرم خاکی ایزنیافتیدا استفاده گردید. میزان تجزیه پذیری هیدروکربن های نفتی TPH با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی مجهز به اشکار ساز شعله ای ((GC-FID مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل ازمطالعه حاضر با استفاده از نرم افزار Minitab نسخه 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که بیشترین راندمان حذف هیدروکربن های سبک حدود 100 درصد در بازه زمانی 90 روز در راکتور شماره 3 با اختلاف معناداری (P<0.05) نسبت به دیگر راکتورها اتفاق افتاده است. این درحالیست که راندمان حذف هیدروکربن های متوسط در بیشتر راکتورها حدود 70 درصد مشاهده گردید. بیشترین راندمان حذف هیدروکربن های سنگین (68 درصد) در راکتور شماره 4 با مشخصات نمونه خاک آلوده شده با گازوئیل 10 گرم بر کیلوگرم خاک و 20 عدد کرم خاکی ایزنیافتیدا، با اختلاف معناداری (P<0.05)  نسبت به دیگر راکتورها مشاهده گردید.

براساس نتایج مطالعه حاضر، تجزیه پذیری هیدروکربن های نفتی به طور قابل ملاحظه ای با اضافه کردن مواد اصلاح کننده آلی و افزایش تعداد کرم های خاکی افزایش یافته است