استفاده از رویکرد اختیار واقعی به منظور بهینه سازی سبد سرمایه گذاری های خطرپذیر

استفاده از رویکردهای سنتی مبتنی بر تنزیل جریان های نقدی برای ارزیابی و مقایسه فرصت های سرمایه گذاری در بسیاری از صنایع رایج است. از آنجا که در این نوع سرمایه گذاری عدم اطمینان قابل توجهی وجود دارد، تکیه بر رویکردهای سنتی به دلیل در نظر نگرفتن انعطاف مدیریتی می تواند به تصمیم گیرهای نادرستی منجر شود. در این پژوهش رویکرد مبتنی بر اختیار واقعی در بودجه بندی سرمایه ای با رویکرد سنتی مقایسه شده است. فرضیه پژوهش این است که رویکرد اختیار واقعی، کیفیت فرآیند تصمیم گیری و انتخاب سبد سرمایه گذاری از بین طرح های پرخطر را بهبود می بخشد. باتوجه به این موضوع؛ با استفاده از روش مورد کاوی و با توجه دو شاخص میزان دسترسی و کامل تر بودن اطلاعات مالی، یک شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر در حوزه تولید محصولات دارویی و تجهیزات پزشکی و درمانی برای پیاده سازی مدل انتخاب گردیده است. نتایج نشان می دهد که عملکرد مدل بودجه بندی سرمایه ای بر اساس برنامه ریزی پویا و اختیار واقعی با در نظر گرفتن ارزش انعطاف تصمیم گیری، دقیق تر از روش های سنتی بودجه بندی است.