شیوه های شخصیت پردازی در حکایات فراواقعی رساله قشیریه

ترجمه رساله قشیریه، یکی از متون مهم عرفانی است. قشیری برای القای مضامین عرفانی در این کتاب از حکایت پردازی بهره گرفته است. حکایات او بیشتر در باب کرامات و معجزات دینی است که بسیاری از آن ها جنبه غیرواقعی و تخیلی دارند. او در حکایت های خود از مولفه های داستان نویسی استفاده کرده است. دراین بین، پردازش عنصر شخصیت از بنیادی ترین ساخت مایه های عناصر داستان قلمداد می گردد که در این مقاله قابل بررسی است در همین راستا و برای فرایافت و تایید این مدعا، مقاله حاضر با روش توصیفی - تحلیلی بر آن بوده است تا از زوایه نقد ادبی به بررسی و تحلیل شیوه های شخصیت پردازی در حکایت های فراواقعی رساله قشیریه بپردازد. نتایج پژوهش حاکی از آن است قشیری شخصیت حکایات خود را با استفاده از دو شیوه مستقیم و غیرمستقیم معرفی می کند و در این راه از سه طریق توصیف، کنش و گفتگو کمک می گیرد. عنصر گفتگو در نود درصد حکایات او حضور دارد؛ چنان چه در برخی از حکایات، شخصیت ها فقط با نقل گفتگوها پرداخته و توصیف می شود.