مقاومت به آنتی بیوتیک در عفونت ادراری کودکان بستری در بیمارستان شهید مدنی خرم آباد در سال 81 - 1380

عفونت ادراری از بیماری های شایع باکتریال دوران کودکی است. حدود 5-3% دختران و 1% پسران مبتلا به عفونت ادراری می شوند. درمان عفونت ادراری به واسطه افزایش شیوع سوشهای مقاوم، مشکل و درمان تجربی با آنتی بیوتیک های رایج مثل آمپی سیلین، کوتریموکسازول و آموکسی سیلین منجر به ایجاد مقاومت بیشتر و صرف هزینه های بیشتر شده است. هدف ما از این مطالعه بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی در بیماران زیر 14 سال با کشت مثبت ادرار بر اساس نتیجه آنتی بیوگرام بود.
در این مطالعه توصیفی - مقطعی کلیه بیمارانی که در طی یک سال (81-80) با عفونت ادراری به بیمارستان کودکان خرم آباد مراجعه کرده بودند (127 نفر)، مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری برای انجام کشت و آنتی بیوگرام در بیماران واجد کنترل ادراری، گرفتن نمونه وسط ادرار و در اطفال بدون کنترل، اسفنکتری، آسپیراسیون سوپراپوبیک بود.
بر اساس یافته های آزمایشگاهی، ارگانیسم رشد کرده درکشت ادرار مبتلایان به این شرح بود: اشرشیاکولی (73.3%)، پروتئوس (12.6%)، کلبسیلا (9.4%)، انتروباکتر(3.1%)، سیتروباکتر (0.8%) و یرسینیا (0.8%) در مجموع مقاومت میکروارگانیسم ها به آنتی بیوتیک های کشت شده به این شرح بود: آمپی سیلین (88.2%)، آموکسی سیلین (86.6%)، کوتریموکسازول (75.6)، نیتروفورانتوئین (18.9%)، نالیدیکسیک اسید (10.2%) سفی کسیم (4.7%)، سفتریاکسون (3.1%)، جنتامایسین (11.8%)، آمیکاسین (3.1%)، سیپروفلوکساسین (4.7%).
نتایج نشان داد میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های خوراکی که به طور رایجی در سایر عفونت ها تجویز می شوند بارزتر است.