روابط ساختاری معنا در زندگی، اقدام برای رشد شخصی، جهت گیری زندگی و خرد با اصالت شخصیت دانشجویان

شخصیت و سازه های مرتبط با آن همواره به عنوان یکی از زمینه های مطالعاتی حوزه روان شناسی و روان پزشکی مطرح بوده است.

پژوهش حاضر باهدف بررسی روابط ساختاری معنا در زندگی، رشد شخصی، جهت گیری زندگی و خرد با اصالت شخصیت انجام شد.

با طرح یک مدل ساختاری فرضی از روابط بین متغیرهای پژوهش، تعداد 166 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان (85 نفر پسر و 81 نفر دختر) به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس های معنا در زندگی (MLQ)، جهت گیری زندگی  شی یر و کارور (1985)، اقدام برای رشد شخصی رابیتشک (1998)، مقیاس سه بعدی خرد (آردلت، 2010) و مقیاس شخصیت اصیل وود و همکاران (2008) پاسخ دادند.

نتایج پژوهش نشان داد بین مولفه های جهت گیری زندگی، معنا در زندگی، رشد شخصی و خرد با اصالت شخصیت در دانشجویان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نیز نشان داد که خوش بینی، اقدام برای رشد شخصی و خرد رابطه قابل توجهی با اصالت شخصیت دانشجویان دارند. یافته ها از برازندگی مناسب ساختار فرضی متغیرهای پژوهش حمایت کرد و نتایج حاکی از وجود همبستگی معنادار بین مولفه های جهت گیری زندگی، اقدام برای رشد شخصی، اصالت شخصیت و معنا در زندگی بود.

 پژوهش حاضر علاوه بر تلویحات کاربردی، چارچوب مفیدی را در رابطه با شناسایی مولفه های پیش بینی کننده کسب و رشد اصالت شخصیت در دانشجویان فراهم می کند.