مقایسه اثرات hCG و سولفات منیزیم در پیشگیری از زایمان زودرس

با توجه به شیوع بالای زایمان زودرس و عوارض شناخته شده آن و اینکه گیرنده های HCG در میومتر رحم انسان وجود دارد و HCG سبب مهار انقباضات میمومتر در خارج از بدن می شود، درصدد برآمدیم تا اثرات درمان HCG را در زایمان زودرس بررسی کرده و همچنین با سولفات منیزیم که درمان متداول آن است نیز مقایسه کنیم.
موارد و این مطالعه با روش کارآیی بالینی (Clinical trial) بر روی بیماران با حاملگی بین 20-35 و مبتلا به انقباضات رحمی با کیسه آب سالم و دیلاتاسیون سرویکس کمتر از 4 سانتی متر بستری در زایشگاه های شهرستان خرم آباد بین سالهای بهمن 79 لغایت بهمن ماه 81 صورت پذیرفت.
در این بررسی 101 بیمار را به 2 گروه تقسیم کردیم گروه مورد (50 نفر) که تحت درمان با HCG (گونادوتروپین جفتی انسانی) به صورت 5000 واحد در شروع و سپس 10000 واحد در 500 سی سی سرم قندی ریخته و با سرعت 20 قطره در دقیقه به بیماران داده شد و گروه شاهد (51 نفر) که تحت درمان متداول با سولفات منیزیم قرار گرفتند.
درمان را تا قطع انقباضات رحمی ادامه دادیم و عوارض جنینی و مادری حین درمان نیز ثبت می شد. بیماران 24 ساعت بعد از قطع درمان در بیمارستان و سپس بعد از ترخیص در مراجعاتی که به درمانگاه و مطب داشتند تا زمان زایمان پی گیری شدند.
گروه ها به لحاظ سن مادر، سن حاملگی، گراویدیتی تقریبا مشابه بودند. میزان تاخیر در گروه HCG 22.68. روز و در گروه سولفات منیزیم، 24.57 روز بود. در گروه HCG 9 نوزاد (18 درصد) و در گروه سولفات منیزیم نیز 9 نوزاد (17.8 درصد) در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بستری شدند.
میانگین وزن در گروه HCG 2334 گرم و در گروه سولفات منیزیم، 2287 گرم بود که اختلاف معنی دار نداشتند. در هیچکدام از گروه ها دارو قطع نشد ولی میزان شکایت و عوارض در گروه سولفات منیزیم صد در صد بوده و در گروه HCG صفر بوده است (P<0.0001).
با توجه به مشابه بودن تاثیر هر دو دارو در تاخیر زایمانی و سرکوب انقباضات رحمی و میانگین وزن هنگام تولد و بدون عارضه بودن HCG استفاده از این دارو در پیشگیری از زایمان زودرس به عنوان جانشین سولفات منیزیم منطقی به نظر می رسد و HCG یک کاندیدا مناسب درمان زایمان زودرس می باشد.