اثر همزمان تمرینات ورزشی تناوبی شدید و داربست بدون سلول غشاء مایع آمنیوتیک بر بیان ژنی عوامل تکثیر سلول های ماهواره ای در آسیب از بین رفتن حجیم عضلانی عضله ساقی قدامی در موش صحرایی: یک مطالعه تجربی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر همزمان تمرین تناوبی شدید و استفاده از داربست دسلولار شده غشاء آمنیوتیک بر روی تغییرات بیان ژنی شاخص های تکثیر و فعالیت سلول های ماهواره ای در آسیب از دست رفتن حجیم عضلانی بر روی عضله تیبیالیس قدامی موش صحرایی بود.

در مطالعه تجربی حاضر، پس از تهیه و آماده سازی غشاء آمنیوتیک انسانی و دسلولاریزه کردن آن، آسیب Volumetric muscle loss) VML) بر روی عضله تیبیالیس قدامی 24 سر موش صحرایی انجام شد. موش های صحرایی بر اساس دریافت و عدم دریافت داربست غشاء آمنیوتیک به دو گروه 12 تایی تقسیم شدند. سپس هر کدام از گروه ها به گروه تمرین تناوبی شدید و بدون تمرین تقسیم شدند .برای بررسی بیان سه ژن PAX7، MyoD1 و Myogenin از تکنیک Real-time PCR استفاده شد. در بیان ژن PAX7 در گروه تمرین تناوبی شدید با داربست به ترتیب در مقایسه با گروه تمرین بدون داربست (004/0P=) و دو گروه دیگر (001/0P<) تفاوت معنی داری وجود داشت. در بیان ژنMyoD1، گروه تمرین تناوبی شدید به ترتیب با گروه بدون تمرین همراه با داربست (050/0P=) و دو گروه بدون داربست (001/0P<) تفاوت معنی دار داشت. در بیان ژنMyogenin  گروه تمرین تناوبی شدید به ترتیب با گروه بدون تمرین همراه با داربست (031/0P=) و دو گروه بدون داربست (001/0P<) تفاوت معنی دار داشت.

 نتایج نشان داد ترکیب تمرین تناوبی شدید و قراردادن داربست دسلولار شده غشاء آمنیوتیک، بیان ژن های PAX7، MyoD1 و Myogenin را بیش تر می کند و احتمالا در بازسازی آسیب و زخم های حجیم عضلانی بتواند موثر باشد.