تعیین شاخص سمیت فاضلاب با استفاده از دافنیا مگنا

امروزه آزمایش های زیست آزمون در اقدامات کنترل آلودگی آب جایگاه ویژه ای به دارد. لذا با تبیین سمیت پساب و بررسی اثرات آن بر منابع آبی با استفاده از روش زیست آزمونی می توان میزان و نوع تصفیه لازم برای رسیدن به شرایط مطلوب را برای آبزیان تعیین کرد. در این تحقیق شاخص سمیت فاضلاب تصفیه خانه جنوب اصفهان با استفاده از دافنیا مگنا مطالعه قرار گردیده است.
در این مطالعه، آزمایش ها با استفاده از نمونه های فاضلاب برداشته شده از چهار محل شامل فاضلاب خام ورودی، قبل و بعد از حوض ته نشینی اولیه و بعد از حوض ته نشینی ثانویه انجام گردید. دافنیای اولیه برای کشت از محیط زندگی طبیعی آنها به تعداد لازم صید گردید؛ سپس یکی از دافنیاهای صید شده، به تنهایی کشت داده شد. پس از آن نوزادهای دافنیای اولیه برای کشت انبوه استفاده گردید. پس از تهیه رقتهای لازم از نمونه های فاضلاب با انجام آزمایش های لازم غلظت کشنده 48 ساعته، یکای سمیت و بازده واحدهای مختلف و کل تصفیه خانه تعیین گردید.
نتایج نشان داد که LC50-48h برای فاضلاب خام ورودی 30 درصد حجمی و برابر 3.33 ATUبود. به همین ترتیب LC50-48h برای فاضلاب بعد از تصفیه مقدماتی، اولیه و ثانویه 32، 85 و 52 درصد حجمی و بر اساس یکای سمیت حاد به ترتیب 3.125، 1.92 و 1.76 بود. بازده تصفیه مقدماتی در کاهش سمیت 6% محاسبه گردید. به همین ترتیب بازده تصفیه اولیه، ثانویه و کل تصفیه خانه در کاهش سمیت 38.4%،8%و 50% به دست آمد.
اطلاعات حاصل از این تحقیق در مجموع می سازد که زیست آزمونی برای ارزیابی سمیت فاضلاب و کنترل آلودگی آب لازم است. بنابراین می توان زیست آزمونی را به عنوان یک روش مناسب برای ارزیابی اثر و کارایی فرایندهای مختلف تصفیه و کنترل سمیت به عنوان اطلاعات پایه برای پایش پسابها به کار برد. با توجه به گسترش روز افزون سیستم های تصفیه فاضلاب در ایران، ضروری است که در کشور یک استراتژی مناسب برای پایش پساب در کشور ضروری است و که نتایج این تحقیق و تحقیقات مشابه می تواند راهگشا باشد.