بررسی چندشکلی تعدادی از نشانگرهای ریزماهواره (Microsatellite) در یک جمعیت از گوسفندان بلوچی

نظر به اهمیت حفظ و نگهداری نژادهای بومی به عنوان ذخایر ژنتیکی کشور، نژاد گوسفند بلوچی به عنوان پرجمعیت ترین نژاد گوسفند ایرانی و داشتن شجره قابل اطمینان، انتخاب شد. در این تحقیق با استفاده از 15 نشانگر ریزماهواره (TGLA231, OarVH110, McMA10, McMA1, McM214, McM139 McM63, LSCV38, LSCV36, KD101, BMS2721, BMS995, BMS332, BM1815, BM737 (تنوع ژنتیکی در یک جمعیت از گوسفند بلوچی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 140 راس دام از ایستگاه عباس آباد مشهد به صورت تصادفی انتخاب شدند. پس از انجام واکنش های PCR، جایگاه McM139  به هیچ کدام از شرایط بهینه سازی تکثیر جواب نداد. جایگاه LSCV38 به علت داشتن آلل صفر زیاد و عدم وضوح آللی مورد استفاده قرار نگرفت. بقیه جایگاه ها در جمعیت مورد مطالعه چند شکل بودند. تعداد آلل های مشاهده شده از 6 آلل در جایگاه های BM737، BMS332، McMA10 تا 12 آلل در جایگاه McM63 و آلل موثر از 51/3 در جایگاه LSCV36 تا 66/8 در جایگاه OarVH110 متغیر بودند. بیشترین هتروزایگوسیتی مورد انتظار در جایگاه OarVH110با 12 آلل و به مقدار (890/0) و کمترین آن در جایگاه LSCV36 (718/0) با 7 آلل مشاهده شد. بیشترین محتوای اطلاعاتی چندشکلی (PIC) در جایگاه OarVH110 (873/0) و کمترین مقدار این معیار در جایگاه LSCV36 (669/0) بود. بیشترین و کمترین مقدار شاخص شانون به ترتیب برای جایگاه OarVH110 (21/2) و LSCV36 (47/1) برآورد شد. با توجه به نتایج، جایگاه های ریزماهواره مورداستفاده از چندشکلی بالایی در جمعیت گوسفند بلوچی برخوردار بودند و می توان از چندشکلی بالای آنها در مطالعات بعدی، به ویژه برای یافتن جایگاه های صفات کمی استفاده نمود. وجود آلل ها و دامنه آللی جدید در این نژاد حاکی از تفاوت ساختار جمعیتی آنها در مقایسه با گوسفندان نژاد های خارجی است.