تاثیر دو روش تدریس یادگیری مبتنی بر تیم(TBL) و سخنرانی کلاسیک بر دانش و نگرش دانشجویان مامایی در درس فوریت های مامایی

روش یادگیری مبتنی بر تیم  Based LearningTeam یک استراتژی آموزشی نوین در یادگیری مشارکتی و فعال است که در آن از مطالعه فردی، گروهی و روش حل مسئله استفاده می گردد. در پژوهش حاضر تاثیر دو روش تدریس سخنرانی کلاسیک و روش TBL بر دانش و نگرش دانشجویان مامایی در مباحث فوریت های مامایی مقایسه گردید.

این مطالعه کارآزمایی دوگروهی با طرح پس آزمون بر روی30 نفر از دانشجویان کارشناسی مامایی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام گرفت. دانشجویان براساس معدل به دو گروه همتا تقسیم شدند و سپس به صورت تصادفی در یک گروه تدریس به شیوه سخنرانی کلاسیک (15نفر) و گروه دیگر تدریس به شیوه TBL (15 نفر) قرار گرفتند. مداخله آموزشی برای هر کدام از گروه ها به طور جداگانه به مدت 5 جلسه 2 ساعته صورت گرفت. تاثیر دو روش تدریس بر نگرش با پرسش نامه 20 سوالی و بر دانش با آزمون نهایی که در پایان 5 جلسه در هر دو روش به صورت کتبی برگزار گردید سنجیده شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل از طریق نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات دانش دانشجویان، گروه سخنرانی (16/95) و گروه TBL (22/53) تفاوت معنی داری به نفع TBL وجود دارد (0/001>Pو 6/07=t). همچنین بین میانگین نمرات در ارزیابی فردی در گروه TBL (23/60) و ارزیابی گروهی (25/80) تفاوت معنی داری مشاهده شد (0/001>Pو 7/35=t). همچنین نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات نگرش دانشجویان گروه سخنرانی (34/53) و گروه TBL (78) نیز تفاوت معنی داری (0/001>Pو 15/749=t)به نفع TBL وجود دارد.

یافته ها بیانگر موثر بودن روش یادگیری مبتنی بر تیم را در بالا بردن دانش و نگرش دانشجویان بود. لذا براساس نتایج می توان مدرسین را به کاربرد این روش تدریس در درس فوریت های مامایی ترغیب نمود.