کاربرد شیمی کانی ها در تشخیص شرایط تبلور و محیط زمین ساختی سنگ های دیابازیک منطقه ده ظهیر غرب رفسنجان

در شمال کمربند ماگمایی کرمان و جنوب غربی شهرستان رفسنجان (منطقه ده ظهیر)، تعدادی توده نفوذی با ترکیب دیابازی بصورت شکل های نامنظم)قطر بیشینه 8 متر(و همچنین بصورت دایک)به ضخامت بیشینه 4 متر(، به درون سنگ های آندزیتی پورفیری و سنگ های آذرآواری ائوسن نفوذ کرده اند. بافت این سنگ ها افیتیک، ساب افیتیک و پورفیروئیدی است، کانی های اصلی آنها شامل پلاژیوکلاز (بیتونیت)، کلینوپیروکسن (دیوپسید) و کانی های های فرعی تیتانومگنتیت هستند. بر اساس ویژگی های سنگ نگاری، حضور برونبوم ها و تغییرات ترکیبی از مرکز به لبه در پیروکسن ها و پلاژیوکلازها، احتمالا این سنگ ها دستخوش فرایند آمیختگی ماگمایی شده اند. ارزیابی دما و فشارسنجی در کانی کلینوپیروکسن، دمای 1050 -1200 درجه سانتی گراد و فشار بیش از kb2 را برای تبلور این کانی نشان می دهد. بر این اساس می توان عمق شروع تبلور کلینوپیروکسن ها را 20 کیلومتر در پوسته میانی دانست. طی تبلور کلینوپیروکسن های موجود در این سنگ ها، گریزندگی اکسیژن نیز پایین و فشار بخار آب کمتر از kb10 بوده است. بر اساس شیمی کلینوپیروکسن ها، ماگمای اولیه این سنگ ها دارای ماهیت آهکی-قلیایی بوده و در جایگاه قوس آتشفشانی تشکیل شده است.