تاثیر شوری بر عملکرد ذرت در مراحل مختلف رشد

افزایش نرخ رشد جمعیت و کاهش منابع آب تجدیدپذیر، منجر به اتخاذ راه کارهایی برای استفاده از منابع آب باکیفیت پایین در بخش کشاورزی شده است. در این تحقیق، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با اعمال تنش شوری یک و دو مرحله ای در طول دوره رشد ذرت انجام شد. تیمار شوری در چهار سطح؛ (S1)5/1، (S2)5/2، (S3)4 و (S4)5/5 دسی‏زیمنس بر متر و تیمار مراحل رشد شامل تک مرحله؛ (P1)4برگی، (P2) گل‏دهی، (P3) شیری شدن دانه ها و جفت مرحله؛ P1P2، P1P3 و P2P3، در سه تکرار اجرا شد. در پایان دوره رشد، بیشترین عملکرد ذرت در تیمار P1S1 به مقدار 8/136 گرم بر بوته و کمترین آن در تیمار P2P3S4  به مقدار 7/41 گرم بر بوته بود. تیمارهای P1P2 وP1P3 با وجود پذیرش دوبار تنش در طول دوره رشد، نسبت به تیمار P2 و P3، به طور متوسط 33 و 17 درصد افزایش عملکرد داشت. درحالی که تیمار P2P3 نسبت به تیمار P2 و P3، 2/6 و 23 درصد کاهش عملکرد داشت. نتایج نشان داد که اعمال تنش شوری در مراحل اولیه رشد، ذرت را در مراحل حساس رشد، نسبت به تنش مذکور مقاوم می کند. بنابراین در بهره برداری تلفیقی از منابع آب شور و شیرین، زمان بندی استفاده از آب شور حائز اهمیت خواهد بود.