اثربخشی درمان شناختی-رفتاری هیجان مدار بر سازگاری اجتماعی و اجتناب تجربی در جانبازان دارای نقص عضو

ناسازگاری اجتماعی و اجتناب تجربی با بسیاری از اختلالات و مشکلات رفتاری مرتبط است. با توجه به اهمیت این امر پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی-رفتاری هیجان مدار بر سازگاری اجتماعی و اجتناب تجربی در جانبازان دارای نقص عضو انجام گرفت.

طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمون و گروه کنترل انجام گرفت. نمونه مورد مطالعه شامل تعداد 40 نفر جانباز دارای نقص عضو که در نیمه دوم سال 1397 تحت حمایت بنیاد شهید شهرستان گیلان غرب بودند و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در گروه های آزمون و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، سازگاری اجتماعی پیکل و پرسشنامه پذیرش و عمل باند استفاده شد. داده های جمع آوری شده نیز با استفاده از آزمون کواریانس مورد تحلیل قرار گرفت.

نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که بعد از تعدیل نمرات پیش آزمون، میزان میانگین نمرات اجتناب تجربی در گروه درمان شناختی-رفتاری هیجان مدار به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل است (0/05>P). همچنین در گروه درمان شناختی-رفتاری هیجان مدار میزان میانگین نمرات سازگاری اجتماعی به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل است (0/05>P).

درمان شناختی-رفتاری هیجان مدار با تاکید بر اصلاح شناخت های تحریف شده و آموزش رفتارهای جدید، درک آگاهی هیجان، فهم هیجان و تنظیم هیجان بر افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش اجتناب تجربی در جانبازان دارای نقص عضو موثر است.