سازگاری و رشد جمعیت های بیدمشک (.Salix aegyptiaca L) در کلکسیون سنندج

در پژوهش پیش رو، سازگاری و ویژگی های رویشی 10 جمعیت بیدمشک (Salix aegyptiaca L.) بومی و غیربومی موجود در کلکسیون ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گریزه سنندج در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و طی هفت سال (1397-1391) بررسی شد. تجزیه واریانس صفت ها در سال هفتم نشان داد که بین جمعیت های بیدمشک ازنظر صفت های رویشی و درصد زنده مانی درختان، اختلاف های معنی دار وجود داشت (01/0 ≥ p). میانگین کل قطر یقه، ارتفاع و قطر تاج درختان هفت ساله به ترتیب 5/6، 5/379 و 6/418 سانتی متر، رتبه شادابی درختان 7/3 (از 5)، متوسط زنده مانی حدود 77 درصد و نسبت قطر تاج به ارتفاع درخت 1/1 بود. به جز ارتفاع درخت، صفت های دیگر در گروه جمعیت های بیدمشک کردستان بیشتر از گروه ارومیه بود، اما اختلاف بین این دو گروه فقط برای صفت های قطر تاج، شادابی و درصد زنده مانی معنی دار بود (01/0 ≥ p). درمجموع، جمعیت های بیدمشک کردستان 6، کردستان 4 و کردستان 3 باتوجه به برتری قابل توجه در صفت های رویشی و با درصد زنده مانی زیاد (بیشتر از 80 درصد) به عنوان سازگارترین جمعیت ها به شرایط بوم شناختی سنندج و مناطق مشابه شناسایی شدند. این جمعیت ها می توانند به منظور توسعه کاشت بیدمشک در راستای ایجاد و توسعه صنایع تبدیلی، افزایش درآمد بهره برداران، کاهش فشار بر جنگل و جلوگیری از تخریب گسترده آن به ویژه در ناحیه زاگرس استفاده شوند.