بررسی تاثیر محیط کشتها و تنظیم کننده های رشد گیاهی بر کشت تک گره گیاه پپینو (Solanum muricatum Aiton) در شرایط کشت بافت

پپینو یک سبزی میوه ای متعلق به خانواده سولاناسه بوده که مشکل اساسی در توسعه ی کشت این گیاه تکثیر آن می باشد که از طریق بذر موفقیت اندکی دارد. از این رو این پژوهش با هدف تکثیر انبوه از طریق کشت بافت انجام گردید. به منظور دستیابی به بهترین نوع محیط کشت و ترکیب تنظیم کننده های رشد گیاهی از ریزنمونه تک گره پپینو استفاده گردید. این تحقیق در قالب سه آزمایش جداگانه با استفاده از چهار نوع محیط کشت (MS، ½ MS، SH و B5)، دو نوع سیتوکنین (بنزیل آدنین (BA) و کینتین (Kin)) و دو نوع اکسین (ایندول بوتریک اسید (IBA) و نفتالین استیک اسید (NAA)) برای تعیین بهترین محیط کشت و دستیابی به ترکیب مناسبی از تنظیم کننده های رشد گیاهی برای پرآوری شاخساره و ریشه زایی انجام شد. نتایج نشان داد که بهترین محیط کشت برای ریزازدیادی ریزنمونه تک گره پپینو با توجه به تعداد شاخساره، طول شاخساره، تعداد ریشه، طول ریشه، تعداد برگ و طول برگ محیط کشت پایه MS بود. در آزمایش پرآوری شاخه، بیش ترین تعداد شاخساره، تعداد برگ، رنگ شاخساره و کیفیت شاخساره القا شده در اثر کاربرد محیط کشت MS غنی شده با دو میلی گرم در لیتر BA به همراه یک میلی گرم در لیتر Kin به دست آمد. همچنین بیش ترین میزان طول شاخساره و طول برگ به ترتیب با کاربرد محیط کشت MS غنی شده با یک میلی گرم در لیتر BA همراه با دو میلی گرم در لیتر Kin و تیمار یک میلی گرم در لیتر BA همراه با یک میلی گرم در لیتر Kin حاصل شد. در آزمایش ریشه زایی، بیش ترین میانگین تعداد ریشه و کیفیت ریشه با استفاده از IBA با غلظت 6/0 میلی گرم در لیتر به دست آمد، در حالی که بیش ترین میانگین طول ریشه با کاربرد IBA با غلظت 3/0 میلی گرم در لیتر مشاهده شد. در مجموع بهترین نتایج با محیط کشت MS، غلظت دو میلی گرم در لیتر BA همراه با یک میلی گرم در لیتر Kin جهت پرآوری و همچنین غلظت 6/0 میلی گرم در لیتر IBA جهت ریشه زایی ریزنمونه پپینو به دست آمد.