الگوی مسیری پیشران های رفتارهای انحرافی کارکنان در یک سازمان نظامی

توجه به رفتارهای انحرافی در محل کار از نظر هزینه و دستاورد برای سازمان ها حیاتی است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی مدل مسیری رفتارهای انحرافی کارکنان در سازمان ها است.

پژوهش حاضر بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت روش، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کارکنان یکی از سازمان های نظامی شهر تهران است و با استفاده از جدول مورگان تعداد 234 نفر برای نمونه پژوهش انتخاب شده اند. روش نمونه گیری نیز نمونه گیری تصادفی ساده است. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسش نامه های استاندارد گل پرور و سلحشور (1395)، عباسی خواه و بهبودی گنجه (1395)، عبدی (1396)، آلایس و همکاران (2013)، پنگ و همکاران (2016) و هاروی و همکاران (2017) است. روایی محتوایی پرسش نامه های پژوهش توسط اساتید خبره و روایی سازه نیز با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسش نامه ها نیز با استفاده از پایایی ترکیبی و ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از معادلات ساختاری استفاده شده است.

نتایج پژوهش نشان دادند که در مجموع هفت متغیر در مدل مسیری رفتارهای انحرافی کارکنان وجود دارد و این هفت متغیر عبارتند از؛ رهبری مخرب، بی عدالتی سازمانی، قوانین ناعادلانه، استفاده ابزاری، نگرش منفی، بدبینی سازمانی و نارضایتی شغلی.

برای این که سازمان های دولتی از گزند رفتارهای انحرافی کارکنان در امان باشند، باید به مقوله فرهنگ و فرهنگ سازی توجه بیشتری داشته باشند؛ با تقویت شاخص های فرهنگی در سازمان ها می توان تا حد زیادی سازمان را در برابر این جریان ها حفظ کرد.