اثربخشی روان نمایشگری به شیوه ی گروهی بر افزایش مهارت های اجتماعی و کاهش پرخاشگری در کودکان کار مهاجر افغان

فرایند نمایش به رشد مناسب مهارت اجتماعی و کاهش تمایلات پرخاشگرانه در کودکان کمک می کند. زمانی که فرد، خشم خود را در فضایی آزاد، بدون نقد شدن در صحنه اجرا می کند، نسبت به رفتار خود و دیگران بینش پیدا می کند که به درک عمیقی از رابطه اش منجر می شود .پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان نمایش گری بر افزایش مهارت اجتماعی و کاهش پرخاشگری کودکان پسر کار مهاجر افغانی انجام شده است .

روش پژوهش حاضر یک طرح نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون بود . جامعه آماری کلیه پسران کار مهاجر افغان تحت پوشش جمعیت امام علی (ع) بودند . 30 کودک کار که بیشترین نمرات پرخاشگری در پرسشنامه پرخاشگری نلسون (2000) و کمترین نمرات مهارت اجتماعی در پرسشنامه مهارت اجتماعی ایندربیتزن و فوستر (1992) را داشتند انتخاب شدند. سپس 15 نفر با روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند . برای گروه آزمایش 15 جلسه 60 دقیقه ای روان نمایشگری برگزار شد و پس از پایان جلسات بار دیگر آزمون گرفته شد . در مورد گروه کنترل اقدامی صورت نگرفت.

یافته ها نشان دادند که استفاده از فنون روان نمایشگری به شیوه گروهی بر افزایش مهارت اجتماعی کودکان کار گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد (0/05< P، 25/59= F).  همچنین مشاهده می شود که استفاده از فنون روان نمایشگری به شیوه گروهی تاثیر معناداری بر کاهش پرخاشگری کودکان کار مهاجر افغان گروه آزمایش دارد (0/05< P ، 18/36= F).

روان نمایشگری بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و افزایش مهارت اجتماعی در کودکان پسر کار افغانی موثر بوده است. از این رو، کاربرد این گونه مداخله های هنردرمانی در کنار سایر روش های روان درمانی دیگر برای کاهش کنترل هیجانهای پرخاشگری و آموزش مهارتهای اجتماعی به مشاوران کودک و روان شناسان توصیه می شود. همچنین، کاربرد فنون روان نمایش به این کودکان فرصت بازی و سرگرمی را که به دلیل مشکلات و فقر اقتصادی مجبور به کار هستند می دهد.