اثر نیکوتینامید بر میزان سایتوکاین های التهابی سرم، قند خون ناشتا، پپتید-سی و انسولین خون روی دیابت خودایمن تجربی در موش های C57BL/6

تخریب سلول های بتای تولیدکننده انسولین به واسطه سلول های T باعث ایجاد دیابت نوع یک (T1D) می شود. ازآنجایی که نیکوتینامید دارای اثرات محافظت سلولی و ضد آپوپتوزی است و نشان داده شده است که نقش مفیدی در پیشگیری از T1D دارد، لذا در این مطالعه اثر نیکوتینامید روی بیماری T1D در موش های C57BL/6 موردبررسی قرار گرفت.

تعداد 30 سر موش نر خالص C57BL/6 را به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم کرده و در 2 گروه از موش ها با استرپتوزوتوسین دیابت القا شد (گروه های کنترل دیابتی و درمانی). در گروه درمانی، نیکوتیناید با دز mg/g body Wt/day 5/0 به صورت زیر جلدی به مدت 40 روز تزریق شد که 20 روز قبل القای بیماری تا 20 روز بعد از اولین دز القایی بیماری بود و سپس در روز 41 پس از اولین دز تزریقی دارو به بررسی میزان قند خون ناشتا (FBS)، پپتید-سی و انسولین سرم خون و سایتوکین های التهابی IL-1β، TNF-α و IFN-γ پرداخته شد.

 نتایج به دست آمده نشان داد که نیکوتینامید باعث کاهش میزان IL-1β، TNF-α، IFN-γ و افزایش انسولین خون و پپتید-سی می شود که معنی دار بود (p<0.05).

به نظر می رسد که نیکوتینامید با کاهش میزان سایتوکاین های التهابی باعث کاهش آپوپتوز و تخریب سلول های بتا شده و از شدت بیماری کاسته است.