فراوانی و عوامل موثر بر خود درمانی در اطفال مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی بیمارستان دکتر شیخ

خوددرمانی از مشکلات مهم چرخه درمان است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی و عوامل موثر بر خوددرمانی در اطفال مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان دکتر شیخ مشهد میباشد.

این مطالعه بررسی مقطعی روی 198 نفر کودک آورده شده به درمانگاه بیمارستان دکتر شیخ مشهد؛ انجام شد. نمونه گیری به روش سرشماری بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته برای والدین بود. آنالیز داده ها با نرم افزار SPSS20 و آمار توصیفی و همبستگی انجام شد.

از 198 مورد بررسی شده 161 نفر (6 / 81 %) از والدین برای کودکشان خوددرمانی انجام داده بودند. شایعترین بیماری هایی که خود درمانی در مورد آنها صورت گرفته بود سرما خوردگی (1 / 64 %)، تب (1 / 60 %) و بیماری های گوارشی (7 / 17 %) بود. تب بر (2 / 66 %(، داروهای سرماخوردگی) 6 / 57 %(، داروهای ضد سرفه (8 / 30 %) و آنتی بیوتیکها (7 / 24 %) بیشترین داروهای مورد مصرف بودند. عدم دسترسی یا گران بودن ویزیت پزشک (60 %)در دسترس بودن و تهیه آسان داروها   (60 %)، تجربه خوددرمانی قبلی(50%) مهمترین عوامل موثر بر مصرف خودسرانه دارو بودند. خوددرمانی بر اساس تحصیلات پدر (006 / 0 = P)، تحصیلات مادر (001 / 0 = P (سطح درآمد خانواده) 03 / 0 = P (تفاوت معنی داری داشت. در تحصیلات بسیار بالا یا بسیار پائین، و همچنین سطح درآمد پائین مصرف خودسرانه دارو افزایش یافت.

استفاده از اقدامات پیشگیرانه ضروری به نظر میرسد. در این جهت تهیه برنامه های آموزشی برای افراد جامعه در مورد خطرات مصرف خودسرانه دارو، همچنین اتخاذ تدابیر پیشگیرانه از سمت نهادهای مسئول قابل پیشنهاد میباشند