ارائه الگویی برای بهبود عملکرد زنجیره تامین دریایی در ایران با تمرکز بر توسعه راهبردی پایدار

امروزه درخواست های زیادی از طرف ذی نفعان گوناگون زنجیره تامین دریایی مانند سهامداران، بانک ها، صاحبان کالا و نهادهای نظارتی به شرکت های تجاری ارائه می شود تا کارکردها و وظایف خود را با توجه به جنبه های مهمی مانند ابعاد زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و حاکمیتی موردبررسی یا بازنگری قرار دهند. درواقع مفهوم توسعه راهبردی پایدار نیز به ارتقاء همکاری و تعامل موثر این عناصر در زنجیره تامین دریایی اشاره می کند. هدف اصلی این پژوهش، ارائه چارچوبی فراگیر برای توسعه راهبردی پایدار در حوزه صنعت حمل و نقل دریایی کشور می باشد که با درنظرگرفتن برخی مولفه های کلیدی مانند تقاضاهای ذی نفعان و عملکرد زنجیره تامین دریایی انجام شده است. روش گردآوری داده های این پژوهش به صورت کتابخانه ای- میدانی است بدین صورت که پس از شناسایی سنجه های گوناگون سه مولفه اصلی پژوهش یعنی تقاضاهای دریافت شده از ذی نفعان، توسعه راهبردی پایدار و ارتقاء عملکرد صنعت حمل ونقل دریایی درنهایت سنجه های به دست آمده با استفاده از تکنیک دلفی مورد جرح وتعدیل گرفته اند. سپس بر اساس طیف پنج گزینه ای لیکرت پرسشنامه ای طراحی و بین اعضای نمونه آماری توزیع گردید. ضمنا برای تجزیه وتحلیل اطلاعات نیز از تکنیک معادلات ساختاری و تحلیل مسیر استفاده شده است. در پایان الگویی مناسب برای تبیین رابطه بین سه مولفه اصلی تشکیل دهنده مدل مفهومی در این صنعت ارائه شده است به گونه ای که بر اساس آن تقاضاهای دریافت شده از ذی نفعان به طور مستقیم با مفهوم ارتقاء عملکرد زنجیره تامین دریایی و همچنین به طور غیرمستقیم یعنی به واسطه نقش توسعه راهبردی پایدار با مفهوم ارتقاء عملکرد زنجیره تامین دریایی رابطه معنی داری دارد.