الگوهای بومی مراقبت از بیماران قلبی در ایران

بیماری قلبی عروقی یک بیماری مزمن است که علاوه بر خود فرد و خانواده، سایر افراد جامعه را نیز درگیر می کند. این بیماری باعث از کارافتادگی پیش از موعد شده و بار مالی زیادی را بر سیستم بهداشت و درمان کشورها وارد می کند. با توجه به این که پرستاران نقش مهمی در آموزش و مراقبت از بیماران قلبی ایفا می کنند، مدل های مراقبتی متفاوتی در مراقبت از این بیماران بوجود آمده است. هدف این مقاله، مروری بر الگوهای مراقبت از بیماران قلبی و بررسی کارآیی هر یک از این مدل ها در ایران است.

این مقاله مروری بر مطالعات انجام شده در مدل های مراقبتی بیماران قلبی در ایران که در فاصله سال های 1380 تا 1394 از طریق پایگاه های علمی Google، Google Scholar،SID   منتشر شده، پرداخته است.

از مجموع 19 مطالعه مورد بررسی مشخص گردید که از 4 مدل مراقبتی بومی، جهت مراقبت از بیماران قلبی در ایران استفاده شده است. تمامی مطالعات از نوع مداخله ای بود و دو مقاله به بررسی دو روش مختلف اجرایی در یک مدل مراقبتی پرداخته اند. تمرکز مقالات مورد بررسی بر آموزش بیماران، مبتنی بر مدل مراقبتی یا بررسی تاثیر اجرای مدل مراقبتی است. در تمامی مقالات تاثیر مثبت اجرای مدل مراقبتی بوضوح مشاهده می شود.

مدل های مراقبتی پرستاری کارآیی خود را در زمینه مراقبت از بیماران مزمن بخوبی نشان داده اند. مدل های بومی چون سازگار با فرهنگ جامعه ایرانی طراحی شده است، توسط پژوهشگران و بیماران بهتر درک شده و به کار گرفته می شود. پیشنهاد می شود از این مدل ها در بیمارستان های ایران استفاده شود.