بررسی عملکرد کمی و کیفی ذرت (Zea mayz L.) تحت فواصل مختلف آبیاری و اثر تلفیق قارچ میکوریزا و باکتری های حل کننده فسفات

به منظور  بررسی اثر قارچ میکوریزا و باکتری های حل کننده فسفات بر خصوصیات کیفی و عملکرد دانه ذرت سینگل کراس 704 تحت فواصل مختلف آبیاری، این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی باسه تکرار در شهرستان حمیدیه در سال زراعی 1397 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل فواصل آبیاری در سه سطح (60 (شاهد)، 90 و 120 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A) در کرت های اصلی و اثر کاربرد تلفیقی میکوریزا و فسفات بارور 2 در چهار سطح شامل (عدم کاربرد میکوریزا و فسفات بارور 2 (شاهد)، میکوریزا، فسفات بارور 2، میکوریزا + فسفات بارور 2) در کرت های فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثر فواصل آبیاری و اثر توام میکوریزا + فسفات بارور 2 بر ارتفاع بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، درصد پروتئین معنی دار بود. بیشترین عملکرد پروتئین در تیمار 60 میلی متر تبخیر از تشت و کمترین عملکرد پروتئین به تیمار 120 میلی متر تبخیر از تشت اختصاص یافت. نتایج نشان داد که کاربرد توام میکوریزا + فسفات بارور 2 عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک را به طور معنی داری افزایش داد. کمترین این صفات از عدم کاربرد میکوریزا + فسفات بارور 2 به دست آمد. بهترین عملکرد دانه (6000 کیلوگرم در هکتار) در تیمار آبیاری پس از 90 میلی متر تبخیر از تشت و کاربرد توام میکوریزا و فسفات بارور 2 به دست آمد که نسبت به تیمار 120 میلمتر تبخیر از تشت و عدم کاربرد میکوریزا + فسفات بارور 2، 40 درصد افزایش نشان داد. در مجموع به منظور دست یابی به حداکثر عملکرد کمی و کیفی، کشت گیاه ذرت با کاربرد اثر توام میکوریزا و باکتری های حل کننده فسفات در شرایط 90 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A پیشنهاد می شود.