بررسی کیفیت زندگی بیماران درمان شده با دنچر کامل در دانشکده ی دندان پزشکی همدان در سال های 1395-1397

برخی مطالعات نشان داده اند که بی دندانی و دنچرهای کامل معمولی، تاثیر منفی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان بیماران می گذارد، اما برخی دیگر رضایت بالایی از زندگی روزانه را در این بیماران گزارش کرده اند. از آنجایی که نتایج مطالعات در این خصوص متناقض بوده و همچنین در ایران مطالعات کمی به ارزیابی این موضوع پرداخته اند، لذا در این مطالعه، کیفیت زندگی افراد درمان شده با دنچر کامل در دانشکده ی دندان پزشکی همدان طی سال های 1395-1397 مورد بررسی قرار گرفت.

 شرکت کنندگان از بین مراجعه کنندگان به دانشکده ی دندان پزشکی همدان در سال تحصیلی 1395-97 انتخاب شدند. اطلاعات فردی و بالینی بیماران ثبت شد و کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهانی توسط پرسش نامه ی استاندارد 14-OHIP (Oral Health Impact Profile) قبل از تحویل دنچر و یک بار هم یک ماه بعد از تحویل دنچر، ارزیابی و مقایسه شد. آنالیز داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های تی مستقل، تی زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه و رتبه ای علامت دار ویلکاکسون در نرم افزار SPSS نسخه ی 21 صورت گرفت (0/05 = α).

نمره ی OHIP پس از تحویل دست دندان جدید در مجموع افراد شرکت کننده، به طور معنی داری کاهش یافت (0/008 = p value) و این کاهش در زنان معنی دار بود اما در مردان معنی دار نبود.

 بطور کلی استفاده از دست دندان، باعث بهبود کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهانی افراد می شود که این بهبود، بیشتر مربوط به جنبه هایی همچون تکلم، رژیم غذایی و خجالت از وضعیت ظاهری می باشد.