ارزیابی و پهنه بندی تناسب سرزمین برای کاربری مرتع با استفاده از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی- منطق فازی AHP-FUZZY (مطالعه ی موردی: حوضه ی آبخیز سقزچی چای، اردبیل)

حفاظت، بهره برداری و مدیریت پایدار از منابع آبخیز با هدف تامین نیازهای نسل حاضر و حفظ این منابع برای نسل های آتی، از اولویت های اساسی است. هدف این پژوهش، تعیین درجه ی تناسب سرزمین برای کاربری مرتع با استفاده از روش ارزیابی چند معیاره (MCE) بر مبنای منطق فازی است. با در نظرگیری مدل اکولوژیک مخدوم برای کاربری مرتع، نه معیار بارش ، ارتفاع، شیب، بافت خاک، رسوب، خاک، گروه هیدرولوژیک خاک، عمق خاک، تراکم پوشش گیاهی و کاربری موجود زمین برای ارزیابی انتخاب و از سازمان ها و ادارات مربوطه تهیه گردید. برای تعیین وزن هر معیار از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شد و در نرم افزار Arc/GIS9.3  با استفاده از عمل گر ترکیب خطی وزنی (WLC) کلیه ی لایه های اطلاعاتی با همدیگر تلفیق شدند و نقشه ی رستری توان مرتع داری تهیه شد. تناسب نهایی منطقه برای مرتع داری به 5 طبقه ی بسیار خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف طبقه بندی شد و نقشه ی پهنه بندی آن تهیه شد. نتایج نشان داد که 1186 هکتار (6/15 %) از منطقه دارای توان بسیار خوب، 7/1667 هکتار (09/22 %) توان خوب، 5/1872 هکتار (66/24 %) توان متوسط، 2176 هکتار (63/28 %) توان ضعیف و 680 هکتار (9/8 %)  بسیار ضعیف برای مرتع داری است. نتایج نشان می دهد که ترکیب سامانه ی اطلاعاتی جغرافیایی و تصمیم گیری های چند متغیره در ارزیابی تناسب سرزمین برای کاربری کشاورزی-مرتع داری بسیار کارآمد می باشد.