اثر منابع پروتئین غیر قابل تجزیه شکمبه ای بر کمیت و کیفیت آغوز و فراسنجه های خونی میش های آبستن لری- بختیاری

در این تحقیق تاثیر پودر ماهی و کنجاله سویا بر کیفیت و کمیت آغوز و فراسنجه های خونی میش‏های آبستن بررسی شد. تعداد 40 راس میش آبستن نژاد لری-بختیاری چند شکم زا (میانگین وزن 3/6±68 کیلوگرم) در آخر آبستنی با چهار جیره آزمایشی شامل جیره پایه (شاهد)، جیره پایه به علاوه 5 درصد پودر ماهی (تیمار 1)، جیره پایه به علاوه 5 درصد کنجاله سویا (تیمار 2) و جیره پایه به علاوه 5/2 درصد پودر ماهی و 5/2 درصد کنجاله سویا (تیمار 3) تغذیه شدند. کمیت آغوز تولیدی در شش ساعت نخست پس از زایش با استفاده از تزریق اکسی توسین اندازه گیری شد. مقدار آغوز تولیدی در تیمارها به طور معنی‏داری بیشتر از گروه شاهد بود (05/0>P) و بیشترین مقدار آغوز تولیدی به گروه دریافت کننده جیره پایه به علاوه 5/2 درصد پودر ماهی و 5/2 درصد کنجاله سویا (تیمار 3) تعلق داشت. میش‏هایی که 5 درصد پودر ماهی (تیمار 1) دریافت کردند بیشترین غلظت ایمنوگلوبولین G (IgG) آغوز را نسبت به سایر گروه ها داشتند (05/0>P). تیمارهای آزمایشی سبب کاهش غلظت گلوکز خون میش‏ها قبل از زایش شدند (05/0>P). افزدون منابع غیر قابل تجزیه در شکمبه سبب کاهش غلظت بتا هیدروکسی بوتیرات و افزایش غلظت IgG خون میش‏ها پس از زایمان شد (05/0>P). کمترین غلظت گلوکز و اسیدهای چرب غیراستریفه پس از زایمان را گروه مصرف کننده 5 درصد سویای حرارت دیده به خود اختصاص داد (05/0>P). در نتیجه می‏توان بیان نمود که مکمل کردن جیره میش‏های آبستن با پروتئین غیرقابل تجزیه در اواخر دوره آبستنی سبب بهبود کمیت و کیفیت آغوز تولیدی و افزایش غلظت IgG آغوز می‏شود.