تعیین سهم مولفه های تنوع گونه ای در شدت های مختلف چرای دام با استفاده از روش تجزیه تنوع

چکیده چرای دام یکی از عوامل مهم تاثیرگذار بر ساختار و پویایی اکوسیستم های مرتعی محسوب می شوند. به همین دلیل، بررسی تاثیر چرا بر شاخص های تنوع گونه ای پوشش گیاهی ضروری است. تنوع گونه ای ترکیبی از دو مولفه به هم پیوسته غنای گونه ای و یکنواختی است. یکنواختی به توزیع افراد گونه ها در محیط و غنای گونه ای به تعداد گونه های حاضر در واحدهای نمونه برداری مربوط می‎گردد. با توجه به اهمیت نقش هر دو مولفه غنا و یکنواختی در تعیین تنوع زیستی، بوم شناسان علاقمند به تجزیه شاخص های تنوع به گونه ای هستند که سهم هر یک از دو مولفه در تعیین مقدار شاخص تنوع تعیین گردد. روش نوینی که به این منظور ابداع شده است روش تجزیه تنوع(SHE Analysis) نام دارد. به منظور تعیین نقش غنا و یکنواختی در شاخص تنوع در مراتع منطقه ندوشن واقع در استان یزد اقدام به استقرار تصادفی- منظم 36 پلات دو متر مربعی در راستای گرادیان چرای دام (جمعا 108 پلات) گردید. در هر پلات درصد تاج پوشش به تفکیک گونه برآورد شد و سپس میزان غنا و یکنواختی در راستای گرادیان چرای دام (چرای سبک، متوسط و سنگین) با استفاده از روش تجزیه تنوع محاسبه گردید. نتایج نشان داد که در هر سه شدت چرای دام و در راستای گرادیان چرای دام، مولفه غنا (LnS) نسبت به مولفه یکنواختی (LnE) سهم بیش‎تری در تعیین تنوع داشتند.