اثر بخشی آموزش خودآموزی کلامی بر سطح تعاملات اجتماعی ،اضطراب و خودانگی کودکان دارای اختلال نقص توجه / فزون کنش

اختلال نقص توجه/ فزون کنشی متداول ترین دوران کودکی است که می تواند زندگی اجتماعی و تحصیلی کودک را تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به اینکه درمانهای متفاوتی برای تخفیف نشانه های این اختلال بکار رفته است هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی آموزشی خودآموزی کلامی بر تعاملات اجتماعی، اضطراب و خودانگی این کودکان بوده است.

پژوهش حاضر نوعی پژوهش نیمه آزمایشی بود و جامعه آماری آن را تمام کودکان دارای اختلال نقص توجه/ فزون کنش تشکیل می دادند که تعداد 30 نفر آنها از مراجعین به کلینیک مشاوره و روانشناسی آموزش و پرورش سبزوار انتخاب شده بودند و بطور کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اضطراب اسپنس کودکان، تعاملات اجتماعی کر شام و الیوت(1990) و پرسشنامه خودانگی مایکل کینگ وبرای تشخیص نقص توجه /فزون کنشی از پرسشنامه کانرز (1960)فرم والدین استفاده شد ،برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، میانگین انحراف استاندارد و آمار استنباطی تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزار spss22 تحلیل شدند.

یافته ها نشان داد تاثیر آموزش خودآموزی کلامی بر تعاملات اجتماعی کودکان دارای اختلال نقص توجه/ فزون کنش مثبت (05/0 >P) و معنادار است و برخودانگی این کودکان (05/0>P) مثبت و معنادار است. امابر سطح اضطراب آنها (05/0