تاثیر آموزش درمان شناختی- رفتاری بر افسردگی و سخت رویی روان شناختی بیماران قلبی- عروقی

یکی از عوامل خطری که در بین بیماران قلبی- عروقی منجر به بستری مجدد، کاهش کیفیت زندگی و افزایش خطر مرگ و میر می شود، افسردگی است. از طرفی، عده ای از افراد غالبا بهتر از سایرین مشکلات و فشارهای زندگی را تحمل نموده و با آنها سازگار می شوند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر استفاده از درمان شناختی- رفتاری به منظور کاهش افسردگی و افزایش سخت رویی روان شناختی در جهت کاهش مشکلات بیماران مبتلا به بیماری های قلبی - عروقی بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه بیماران قلبی مرد و زن بالای بیست سال و پایین شصت سال بود که به مدت 10 روز در بیمارستان فرشچیان همدان بستری بودند. از میان این افراد، تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی، به دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. به منظور بررسی افسردگی از پرسشنامه افسردگی بک و جهت اندازه گیری سخت رویی، از پرسشنامه سخت رویی (آزمون زمینه یابی دیدگاه های شخصی) استفاده شد. سپس با استفاده از برنامه 10 جلسه ای درمان شناختی- رفتاری، تغییرات به وجود آمده در پس آزمون اندازه گیری شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها نشان داد که آموزش درمان شناختی- رفتاری، میزان افسردگی بیماران قلبی را کاهش می دهد. همچنین، این درمان باعث افزایش سخت رویی روان شناختی می شود.

از یافته های پژوهش حاضر ضمن شناخت و مفهوم پردازی متغیرهای ارائه شده، می توان جهت استفاده از درمان شناختی- رفتاری در کاهش افسردگی و افزایش سخت رویی بیماران قلبی بهره برد.