مقایسه اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی و درمان کوتاه مدت راه حل محور بر عزت نفس، تنظیم شناختی هیجان و رفتار خود جرحی غیرخودکشی در دختران

امروزه رفتار خودجرحی، شیوع قابل ملاحظه ای در بین نوجوانان یافته است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی و درمان کوتاه مدت راه حل محور  بر عزت نفس، تنظیم شناختی هیجان و رفتار خود جرحی غیر خودکشی بود.

در این مطالعه نیمه تجربی، 45 دانش آموز از بین دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول سال تحصیلی 97- 96 در شهرستان پردیس که حداقل یکبار رفتار خود جرحی غیر خودکشی را انجام داده بودند به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند (15 n1=n2=n3=). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های عزت نفس آیزنک، تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج، رفتارها و کارکردهای خودجرحی کلونسکی و گلن بود. گروه های آزمایش تحت رفتار درمانی دیالکتیکی و درمان کوتاه مدت راه حل محور قرار گرفتند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند.

بین اثربخشی درمان دیالکتیک با درمان راه حل محور بر کاهش رفتار خود جرحی(0/001p <) و تنظیم شناختی هیجان، تفاوت معنی داری مشاهده شد(0/05p <).  و در متغیر عزت نفس تفاوت معنی داری وجود نداشت. میانگین نمرات رفتار خود جرحی گروه دیالکتیک در پس آزمون به طور معنی داری کمتر از میانگین نمرات گروه راه حل محور و گروه کنترل بود. میانگین گروه دیالکتیک در بعد ارزیابی مجدد مثبت به طور معنی داری بالاتر از میانگین گروه کنترل بود.

روش درمانی دیالکتیک نسبت به درمان راه حل محور بر افزایش خرده مقیاس ارزیابی مجدد مثبت در تنظیم شناختی هیجان  و کاهش رفتار خود جرحی تاثیر بیشتری دارد.