تاثیر شنا بر میزان SOD و CAT کاردیومایوسیتی موش های صحرایی نر مسموم شده با پراکسیدهیدروژن

عضله قلب به عنوان یک بافت اکسیداتیو با فعالیت مداوم یکی از بافت های مستعد جهت بروز آسیب های اکسیداتیو است. آنزیم های SOD و CAT در تعدیل فشار اکسایشی نقش موثری ایفا می کنند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر شش هفته شنای اجباری بر سطوح آنزیم های SOD و CAT کاردیومایوسیتی موش های مسموم شده با پراکسیدهیدروژن است.

در این پژوهش تعداد 24 سر موش نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 20±180 به طور تصادفی به چهارگروه (1).کنترل ، (2).شم (تزریق سالین)، (3).آب اکسیژنه ، (4).آب اکسیژنه و تمرین تقسیم شدند. برای القاء فشار اکسیداتیو،در گروه های 3و4، موش ها H2O2 را به میزان mmol/kg1، در طول سه هفته به شکل یک روز درمیان و به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند. درگروه تمرین، شنای اجباری، در طول شش هفته ،  به مدت 60 دقیقه در روز و طی 5 روز در هفته انجام شد . سنجش میزان فعالیت آنزیم ها، به روش الایزا انجام شد. جهت تعیین معنی داری از روش تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. (0/01> P)

نتایج نشان داد القای H2O2 باعث کاهش معنی دار میزان فعالیت آنزیم های SOD و CAT شد لیکن شش هفته شنای اجباری در آب باعث افزایش معنی دار میزان فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز در بافت قلب شد. (0/01> P). میزان فعالیت آنزیم کاتالاز نیز با افزایش روبرو شد که این افزایش معنی دار نبود.

با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت شنای اجباری با افزایش معنی دار فعالیت آنزیم SOD از تضعیف سیستم آنتی اکسیدانی قلب متعاقب القای H2O2 پیشگیری می کند. بنابراین از این نوع تمرین می توان در جهت تقویت سیستم آنتی اکسیدانی بهره گرفت.