ارزیابی تغییرات و تعیین سطح جنگل های مانگرو منطقه حفاظت شده خورخوران با تاکید بر هیدرودینامیک تنگه هرمز

جنگل های مانگرو(حراء) ایران به عنوان تنها چشم انداز جنگلی در سواحل گرم وخشک جنوب است که علاوه بر ارزش زیست محیطی و طبیعت گردی، معیشت بسیاری از ساحل نشینان جنوب به شدت به آن وابسته است. لذا آگاهی از تغییرات این جنگل ها بسیار اهمیت دارد. تغییرات محیطی عموما در سطح گسترده و در بلندمدت رخ می دهد لذا تکنولوژی سنجش از دور می تواند ابزار بسیار مناسب و دقیقی برای پایش تغییرات باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی تغییرات پوشش جنگلی مانگرو ناحیه حفاظت شده خورخوران باتوجه به فرآیند های هیدرودینامک تنگه هرمز می باشد.
جهت نیل به این هدف از تصاویر ماهواره ای لندست سال های1989-2015 و انواع تکنیک های سنجش از دور شامل تفاضل تصاویر، تفاضل پوشش گیاهی، تفاضل مولفه های اصلی، تفاضل تسلدکپ و مقایسه پس از طبقه بندی استفاده شد. جهت ارزیابی دقت روش های مذکور از نقاط کنترل زمینی در بازدیدهای میدانی، تصاویر ماهواره ای Google Earth و شاخص دقت کلی و ضریب کاپا استفاده شد.
طبق بررسی ها، از بین روش های مورد استفاده در این تحقیق روش های تفاضل مولفه های اصلی (PCA) و تفاضل پوشش گیاهی جهت آشکارسازی تغییرات پوشش زمین مناسب تر از سایر روش ها می باشند. همچنین پس از اعمال روش مقایسه پس از طبقه بندی مشخص شد، الگوریتم حداکثر احتمال با دقت کلی 9781/0 و ضریب کاپا 32/98% به عنوان بهترین روش طبقه بندی تصاویر ماهوار های معرفی شد. همچنین سطوح جنگل های مانگرو منطقه اعم از جنگل های متراکم و پراکنده در سال 1989مقدار 08/125 کیلومتر مربع بوده که در 26 سال گذشته 9/48 کیلومتر مربع به وسعت آن افزوده شده است.
عواملی چون افزایش دما و بالارفتن سطح اساس دریاها، افزایش رسوبات رودخانه در محل پایاب های منطقه و شیب کم منطقه ساحلی، زمینه را برای توسعه جنگل های مانگرو فراهم نموده است، لذا هرگونه طرح تاسیساتی و زیربنایی باید با رعایت ملاحظات زیست محیطی و اکولوژیکی باشد.