تاثیر پیش تیمار اسپرمیدین و پلی اتیلن گلیکول بر جوانه زنی وبرخی فعالیت های فیزیولوژی ومرفولوژی در گیاه گندم دروم Triticum durum)

به منظور بررسی تاثیر پیش تیمار اسپرمیدین و پلی اتیلن گلیکول بر روی جوانه زنی و برخی از فعالیت های فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی در گیاه گندم تحت تنش خشکی یک آزمایش فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 20 تیمارو سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل پنج سطح اسپرمیدین (صفر، 02/0 ، 05/0، 1/0و 15/0 میلی مولار) و چهار سطح پلی اتیلن گلیکول (صفر، 2-، 4- و 5- بار) بودند. نتایج آزمایشات نشان داد که کاربرد اسپرمیدین در سطح 02/0 میلی مولار وزن نسبی برگ به میزان 18/89 سانتی متر مربع بر میلی گرم و پروتئین برگ را به میزان 5/102 میلی گرم بر گرم افزایش داد. همچنین کاربرد اسپرمیدین در سطح 05/0 میلی مولار موجب افزایش کلرفیل a برگ به میزان 93/18 میلی گرم بر گرم و میزان کربوهیدرات به میزان 03/25 گرم بر صد گرم برگ و همچنین فنل کل برگ به میزان 3/202 میلی گرم بر گرم گردید. اسپرمیدین در سطح 1/0 میلی مولار نیز موجب افزایش نسبت سطح برگ به میزان 44/0 سانتی متر مربع بر میلی گرم گردید. این آزمایش نشان داد که با افزایش سطح اسپرمیدین از میزان کارتنوئید و ظرفیت آنتی اکسیدانی برگ کاسته شد. همچنین کاربرد اسپرمیدین بر جوانه زنی گندم اثر معنی داری به لحاظ اماری نداشت. تنش خشکی نیز که با کاربرد ترکیب پلی اتیلن گلیکول در گیاه مورد ارزیابی قرار گرفت بدین صورت که پلی اتیلن در سطح 4- بار کلرفیل a برگ را به میزان 33/18 میلی گرم بر گرم افزایش داد و در سطح 5- بار نیز باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی به میزان 59/65 درصد، فنل کل برگ به میزان 144 میلی گرم بر گرم و کربوهیدرات به میزان 65/18 گرم بر صد گرم برگ گردید. همچنین نتایج آزمایشات نشان داد که افزایش سطح پلی اتیلن گلیکول منجر به کاهش پروتئین برگ، جوانه زنی و کلرفیل b برگ گردید.