ارزیابی تاثیر ناهمگونی پوشش تابستانه بر احساس حرارتی موضعی مسافران در یک اتوبوس تحت دو نوع سیستم تهویه متداول

تامین شرایط آسایش حرارتی برای سرنشینان وسایل نقلیه وبخصوص وسایل نقلیه عمومی،بدلیل محدود بودن فضا، تراکم حضور افرادوعدم یکنواختی شرایط فردی و محیطی با پیچیدگی های زیادی همراه است.یکی ازمصادیق عدم یکنواختی وهمگونی شرایط فردی درمیان مسافران،پوشش متفاوت افراداست؛بطوریکه دربسیاری ازمواقع،برخی از مسافران از سطح پوشش بالاتروبرخی دیگرازپوشش کمتری برخوردار هستند.دراین تحقیق سعی شده تا تاثیرات ناهمگونی پوشش مسافران یک اتوبوس بادوحالت سیستم تهویه جابه جایی کفی واختلاطی بالاسری برروی احساس حرارتی موضعی افراد برای اولین بار مورد ارزیابی قرار گیرد.برای این منظور،از حلگر عددی اپن‏فوم وبسته حل بویانت بوزینسک سیمپل فوم برای حل معادلات حاکم بر جریان و انرژی وبرای ارزیابی شرایط آسایش حرارتی موضعی ازمدل آسایش حرارتی 65-نقطه ای تانابه استفاده شده است.براساس نتایج بدست آمده،سیستم تهویه جابه جایی عملکرد بهتری درفراهم آوردن شرایط مطلوب ویکنواخت دارد.بطوریکه در تهویه اختلاطی بیشینه شاخص احساس حرارتی حدود 1/1 است ولی این مقدار در حالت تهویه جابه جایی حدود 4/0 است.همچنین،نتایج نشان می دهد که عدم وجود پوشش درناحیه ساعد نه تنها باعث کاهش دمای حدود 5/2 درجه سلسیوس دردست می شود،بلکه باعث کاهش احساس حرارتی کل بدن در حدود 1/0 در تهویه جابه جایی و 4/0 درتهویه اختلاطی بالاسری می شوند.این امرنشان میدهد که سطح حساسیت افراد دارای پیراهن آستین کوتاه،تحت سیستم تهویه اختلاطی نسبت به سیستم جابه جایی بیشتراست.